موسیقی فارس- بیست و یکم آبان مصادف است با سالروز افول یکی از درخشانترین ستارههای آسمان موسیقی ایران؛ روحالله خالقی. به اعتقاد علیرضا میرعلینقی او فرزند تفکر نوین بخشی از مردم دگر اندیش و تجدد فرهنگی ایران زمین بعد از دوره مشروطه است.
به گزارش موسیقی فارس، امروز سالمرگ روحالله خالقی نامآورترین چهره موسیقی ایران است؛ چهرهای که بسیار صبر باید پدر پیر فلک را تا مادر گیتی چون او فرزند بزاید.
شاید تاریخ موسیقی ایران، از سالها قبل تا سالهای سال بعد چهرهای به تاثیرگذاری و درخشانی روحالله خالقی به خود نبیند. بدون تردید او را باید بزرگترین موسیقیدان ایران معاصر ایران دانست. زیرا تاثیری که روحالله خالقی در همه زمینههای موسیقی از خود برجای نهاده غیر قابل انکار است، شاید مهمترین اثر وی در باور عموم مردم ساخت سرود «ای ایران» باشد اما او در دوران زندگی هنری خویش بیش از دهها تصنیف و سرود از خود به یادگار گذاشته است.
او دارای تالیف متعددی در زمینه آموزش موسیقی است و به واسطه تحصیلات عالیه در زمینه ادبیات قلم بسیار شیوایی داشت. این شیوه نگارش زیبای او بود که باعث شد تالیفاتش در زمینه موسیقی به راحتی قابل خواندن و فهمیدن باشد؛ از جمله این تالیفات میتوان به کتاب «نظری به موسیقی» اشاره کرد.
این هنرمند برجسته موسیقی ایران اکثر اصطلاحات موسیقی را به فارسی ترجمه کرده است؛ به عنوان مثال واژه «سازش» را به جای کلمه لاتین «آکورد» مورد استفاده قرار داده است.
روحالله خالقی، متولد 1285 در کرمان، هنرمندی بود که نه تنها به واسطه هنر بیبدیل خود بلکه به خاطر اخلاق حرفهای و منش انسانی خود زبانزد هنرمندان همزمان و حتی پس از خود شد. یکی از این هنرمندان، جواد معروفی بود که که همیشه از خالقی به عنوان دوست بسیار عزیز و هنرمند بزرگ نام میبرد و هنگامی که سر ذوق بود بیشتر به نواختن آثار خالقی میپرداخت.
جواد معروفی درباره توانمندی آهنگسازی روحالله خالقی میگوید: او بسیار زیبا مینوشت.
در آثار خالقی بدعتهایی دیده میشود که نه تنها به موسیقی ایرانی خدشهای وارد نکرده بلکه تاثیر بسیار مثبتی در روند موسیقی ایرانی هم به جای گذاشته است. تنظیمات موسیقی او به قدری دارای ساختار مستحکم و برخوردار از زیباییشناسی عمیق است که حتی امروزه پس از گذشت سالها از مرگ وی به عنوان منابع درسی مورد استفاده آهنگسازان قرار میگیرد.
مزدا انصاری آهنگساز و نوازنده پیانو درباره خالقی میگوید: گامهای کروماتیک مورد استفاده خالقی و واریاسیونهای او را اگر نتوان با کلمه بینظیر یاد کرد بدون تردید باید آنها را به عنوان اثاری کمنظیر در موسیقی ایرانی به حساب آورد، او با استفاده از گامهای کروماتیک ثابت کرد که میتوان موسیقی خوب نوشت اما این موسیقی ایرانی صدا بدهد. از وی باید به عنوان آهنگسازی یاد کرد که از هارمونی و ارکستراسیون مدرن به شیوهای استفاده کرده که آثار تصنیف او ایرانی صدا میدهد.
حسین دهلوی موسیقیدان برجسته ایرانی درباره این چهره برجسته موسیقی ایرانی میگوید: راه خالقی راه درستی بود که همه ما آن را ادامه دادیم.
در این میان، نظر علیرضا میرعلینقی درباره این چهره درخشان تاریخ موسیقی ایران بسیار جالب توجه و خواندنی است.
به اعتقاد این پژوهشگر موسیقی ایران، روحالله خالقی فرزند تجدد موسیقی ایرانی است. او فرزند تفکر نوین بخشی از مردم دگر اندیش و تجددخواه و فرهنگی ایران زمین بعد از دوره مشروطه است. روحالله خالقی فرزند قشر متفکری از مردم ایران است که به جای کاسب، متفکر و به جای آریستوکرات، تکنوکرات تربیت کردند.
به عقیده این موسیقیشناس ایرانی سالهاست (به جز یک بازه زمانی محدود از مشروطیت تا شهریور 1320) موسیقی ما از داشتن تفکر اومانیستی محروم بوده و خالقی نماینده هنرمندان این دوره است.
میرعلینقی معتقد است خالقی را اگر برجستهترین هنرمند موسیقی ایران ندانیم بیتردید یکی از سه شخصیت برجسته موسیقی ایران است. خالقی هنرمندی بود که هم به وجه درونیات خود التزام داشت و هم در بُعد بیرونی هنرمندی متعهد بود.
علیرضا میرعلینقی درباره شخصیت خانوادگی این هنرمند بزرگ میگوید: «او در دورهای زندگی میکرد که شخصیت پدر و معلم مظهری از قلدری و رعب و وحشت بود. در آن دوره جامعه ما به شدت مردسالار و تحت تحکم و اراده مردان خانواده اداره میشد. اما او سالها از زمانه خود جلوتر بود. او پدری مهربان و معلمی دلسوز بود. او مردی بود که همواره با همسرش با تکریم و احترام زندگی کرده. شاید بتوان گفت از نظر خصوصیات هنری و اخلاقی متاسفانه روح الله خالقی الگویی دست نیافتنی برای هنر موسیقی امروز ماست و تا زمانی که روحیه کمالطلبی در موسیقیدانان ایرانی زنده است و تا زمانی که میل به آرمانگرایی و تجددخواهی در بین هنرمندان ما وجود دارد خالقی الگویی تمام عیار خواهد بود.
در انتها باید گفت که بسیاری از هنرمندان موسیقی ایرانی درباره روحالله خالقی در این مورد همعقیده هستند که آشتی علم و موسیقی ایرانی توسط او انجام شده است. تاسیس هنرستان موسیقی و تربیت افرادی که بعدها هر کدام به چهرههای تاثیرگذار و تکرار نشدنی موسیقی ایران تبدیل شدند از جمله دستاوردهای این مرد بزرگ به عنوان معلم بود. در میان شاگردان روحالله خالقی، انوشیروان روحانی، فرهاد فخرالدینی، هوشنگ ظریف و حسین دهلوی بیش از همه شناخته شدهاند.
این هنرمند بزرگ در سال 1344 پس از چند عمل ناموفق بر اثر سرطان معده در سالزبورگ اتریش درگذشت و پیکرش پس از انتقال به ایران در آرامستان ظهیرالدوله تهران به خاک سپرده شد.
از روح الله خالقی سه فرزند به نامهای گلنوش، فرهاد و فرخ به یادگار مانده است. عبدالحسین سپنتا درباره روحالله خالقی شعری با مطلع زیر سروده است :
به پردههای پیانو چو خالقی زد دست
به روی نت ز هنر نقشآفرین بربست
منبع: ایرنا