موسیقی فارس- یکی از تهیه کنندگان و نوازندگان موسیقی ایرانی با انتشار متنی خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از برخی عملکردهای بنیاد فرهنگی هنری رودکی انتقاد کرد.
به گزارش موسیقی فارس، امیرعباس ستایشگر از تهیه کنندگان و نوازندگان موسیقی ایرانی با انتشار متنی خطاب به سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از برخی عملکردهای بنیاد فرهنگی هنری رودکی انتقاد کرد.
در متن منتشر شده از سوی امیرعباس ستایشگر آمده است:
«جناب دکتر سید عباس صالحی / وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
با سلام و احترام
همانطور که مستحضر هستید، بخش عمده ای از هنرمندان موسیقی در انتخابات ریاست جمهوری همراه و همدل با دولت تدبیر و امید بودند و امروزه با وجود فشارهای سیاسی و اقتصادی هنوز ریسمان این همدلی گسسته نشده است. اهالی موسیقی همواره خود را در کنارِ دولت به عنوان یک بازوی اجرایی و تاثیرگذار در حوزه هنر می داند، اما برخی از بی معرفتی ها و گستاخی ها آنان را دلزده و دلسرد از ادامه راه و یا پشیمان از مسیر انتخابی می کند.
روزی که شما به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از مجلس محترم رای اعتماد گرفتید در توییت شخصی خود نوشته ای را منتشر کردید که برای من سرشار از دلخوشی و خوشحالی بود. نوشته یکه و تنها شب تار و خطر/ راهی خلوتگاه عنقا شدم خدایا یاریم کن تا صداقت را قربانی سیاست نکنم، نگاهی عرفانی و بویی از ابوسعیدها و خرقانی ها را به مشام می رساند اما متاسفانه این نگاه در مدیریت های تحت نظر حضرتعالی موج نمی زند.
شما بهتر از هر کسی می دانید که اهل هنر (مخصوصا در رشته کاری من و فضای موسیقی دستگاهی و تخصصی) چیزی جز احترام و هنر طلب ندارند اما در بنیاد رودکی که مهم ترین سالن های کنسرت در اختیار آن است این دو خصوصیت گمنام و کمیاب است.
جناب وزیر! در بنیاد رودکی همه چیز به پول ختم می شود. نگاه مادی بر نگاه فرهنگی غالب است و این از خط فکر ما جداست. همه می دانیم که در چه شرایط سخت اقتصادی زندگی می کنیم و کشورمان در چند جبهه مختلف سیاسی در حال مبارزه است. آن روزگاری که اوضاع مخاطبان و مردم شهرِ من به اصطلاح خوب بود، وضعیت اقتصادی موسیقی سنتی ایران بد بود، وای به حال امروز که حتی فروش بلیت های یک سالن کوچک ۲۰۰ نفره با شاید و اما و اگر همراه است.
من می دانم که شرایط ناخوش احوال اقتصادی گریبانگیر دولت و در نتیجه زیرمجموعه های آن نیز هست و مرکزی مانند بنیاد رودکی چاره ای ندارد جز آنکه درآمدزایی های متداولتری برای سرپا بودن خود داشته باشد اما این بیچارگی دارد به رسوایی می کشد. یک روز در تالار وحدت رونمایی خودرو بر پا می شود. روز دگر تالار در اختیار لوازم های آرایشی بهداشتی قرار می گیرد اما با این احوال از ۱۰۰۰ تومن برای گروه های کوچک فرهنگی کوتاه نمی آیند.
چندی پیش مدیرعامل محترم بنیاد در گفتگویی اعلام کردند که کارهای درآمدزای بنیاد در روزهایی بوده که سالن به اصطلاح خالی و در رزرو گروهی نبوده است اما هر بار که برای رزرو سالن به آنجا مراجعه می شود با نگاهی به لیست ها در می یابی که اکثر روزها پُر است و همچنین مدعی آن بودند که حمایت های مختلفی از گروه ها شده تا جایی که اعلام آمادگی برای انتشار لیست گروه های حمایت شده کردند. چه خوب می شود اگر این لیست در اختیار رسانه ها قرار گیرد تا خط و ربط حمایت ها مشخص شود.
آقای دکتر صالحی؛ موضوع فراتر از اینهاست. یک مدیر فرهنگی باید بداند که اگر کاربری و تعاریف همیشگی یک نهاد را تغییر دهد، لطمه بزرگی به جایگاه آن زده است. اجازه بدهید برایتان مثالی بزنم:می دانید سال ها نمازِ جمعه تهران در دانشگاه تهران برگزار می گردید. بعد از مدتی مصلی تهران ساخته شد و در بخشی از آن امکان بر پایی نماز جمعه مهیا گردید اما همچنان این برنامه در دانشگاه برگزار می شد. می دانید چرا؟ چون نمی خواستند دانشگاه تهران تبلور سیاسی خود را از دست بدهد. حرکت های اقتصادی سطح پایین و نگاه ماشین حسابی به تالار وحدت، تبلور یک نهاد فرهنگی را خدشه دار می کند و این خطرناک ترین وضعیت موجود است.
شما شاید به دلیل مشغله های مهم روزمره و همچنان سیاستگذاری کلان فرهنگی با مسایلی از این جنس دست و پنجه نرم نکرده باشید اما من حدود ۲۰ سال است در راهروها و ساختمان دفتر موسیقی و بنیاد رودکی استخوان ترکانده ام. همین چندی پیش اجرایی در مجموعه بنیاد برپا داشتیم و موارد مطرح شده را از نزدیک لمس کرده ام.
شاید شما گزارش هایی را مطالعه می فرمایید که از مدیران تحت امر خود دریافت کرده اید اما حقیقت واقعی دراین باره در دل اهل موسیقی است. من پیشنهاد می کنم برای آنکه حقیقت را بیابید فردی مطمئن را در لباس ناشناسی برای برگزاری یک کنسرت موسیقی روانه این کارزار کنید و بعد صحبت هایش را بشنوید! ما در این تنگنای رخوت و شش درِ تنهایی راهمان مشخص است و پر قدرت تر از همیشه به پیش می رانیم و بارها در بزنگاه های سیاسی و تاریخی همراهی خود را با دولت نشان دادیم. حال به قول داستان دفترِ آخرِ مثنوی: ما همه کردیم کارِ خویش را/جان به قربانت بجنبان ریش را.
در انتها باید عرض کنم، با تمامِ این بی مهری ها هنوز با دولت و وزارتخانه تحت امرتان مهربانیم و بهتر است فرموده شریفی از پیامبر اسلام (ص) را با خود زمزمه کنیم که: عَدلُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَةً قِیامِ لَیلِها وَصِیامِ نَهارِها(مشکاةالانوار_طبرسی_ص ۵۴۴) .
آقای دکتر صالحی شما وزیرِ فرهنگِ دولتِ تدبیر و امید هستید، از شما خواهش می کنم وزیرِ فرهنگِ دولتِ تدبیر و امید باقی بمانید.
والحَمدللهِ اولا وآخرا / امیرعباس ستایشگر – آهنگساز-منتقد موسیقی»