موسیقی فارس-مرضیه فخار: مراسم رونمایی از آلبوم ” یاد های پراکنده” بیست و پنجم ابان ماه در حالی برگزار شد که سیاوش نقشبندی (کارگردان ویدئوهای «خونین شهر» و «زنجیر، مرثیهای برای آب»)، بهزاد شهروان ( کارگردان ویدئوی «بنبست لادن، پلاک ۵»)، نیما جوان (پخش و نشر جوان) و امیر مقتدا (طراح جلد آلبوم) درخانه موزه بهتوون صبا علیزاده را همراهی می کردند .
در ابتدای این نشست ۳ موزیک ویدئو از قطعات آلبوم ‘یادهای پراکنده’ به نامهای ‘بن بست لادن، پلاک ۵’، ‘مرثیهای برای آب’ و ‘خونین شهر’ و همچنین ۲ قطعه موسیقی به نامهای ‘سلام بر خاک’ و ‘رویا’ پخش شد. سپس صباعلیزاده موسیقیدان جوان درباره اثر خود گفت: قطعههای این آلبوم همانند ۱۰ تابلو در کنار هم چیده شدهاند. این قطعات از نظر فرم و ساختار مرتبط هستند و هم متفاوت هایی با هم دارند ، اما وجه اشتراک همه انها تلفیق بین کمانچه و موسیقی الکترونیک است . علیزاده از خبرنگاران و اهالی رسانه خواست تا سوالات خودشان را بپرسند یکی از خبرنگاران پرسید : همه ما ازگرایش شما به موسیقی اصیل ایرانی و نوازنده کمانچه بودن همچنین پیرو شیوه موسیقی قدمایی از جمله علی اصغر بهاری و سنت گرا بودن شما اگاهیم شما چگونه به چنین فضاسازی و هارمونی مدرن و الکترونیکی در البوم ” یادهای پراکنده ” رسیدید؟ چه توضیحی برای مخاطبان درباره این تغییر دارید ؟ صبا علیزاده توضیح داد : این اولین اثر منتشر شده من است. پیش از این حتی سولوی کمانچهنوازی هم منتشر نکرده بودم. من کمانچهنوازی را دوست دارم اما یکی از دلایلی که به سمت موسیقی الکترونیک کشیده شدم شیوه کار آقای بهاری بود! آنچه مرا به این سمت کشیده اتفاقا افکت های صوتی در زمان ضبط آثار هنرمندانی چون مرحوم بهاری بود که در اصل فرآیندی الکتروآکوستیک بوده است.
در ادامه علیزاده در جواب به این سوال که نحوه ترکیب موسیقی الکترونیک و کمانچه در قطعات مختلف به چه صورت بوده است، گفت: این کار روند مشخصی نداشته و متکی به قطعه بوده است در یک قطعه ممکن است ابتدا بخش الکترونیک نوشته شده باشد و بعد کمانچه اضافه شده باشد و ممکنست عکس این روند هم اتفاق افتاده باشد یعنی ابتدا کمانچه زده شده باشد و بعد قطعات الکترونیک اضافه شده باشد.آلبومی که در اختیار دارید در واقع تجربه زیست من و ذهنیت زیبایی شناسانه من در این چند سال اخیر است، خاصه بعد از اینکه وارد شاخه تجربی یا همان اکسپریمنتال شدم. چیزی که این قطعات را به هم وصل میکند بیشتر روحشان است تا فرم و محتوایشان و کمانچه هم خط اتصال همه انها به هم است. او ادامه داد: هر کدام از این قطعات در یک دوره تاریخی در چهار سال گذشته ضبط شده اند. به عنوان مثال «بنبست لادن، پلاک ۵» مربوط به زمانی است که در خانهای با همین شماره پلاک در بنبست لادن زندگی میکردم یا «سلام بر خاک» مربوط به زمانی است که در یک رزیدنسی (آموزش تخصصی) محیط زیست پذیرفته شده بودم . درواقع میتوانم بگویم «یادهای پراکنده» یک سری عکس صوتی است که در دورههای مختلف شنیدهام و گرفتهام.
در ادامه این مراسم یکی دیگر از خبرنگاران درباره اینکه آیا می توان این آلبوم را به نوعی ترجمان موسیقیایی ذهن تصویر پرداز و نوستالژیک آهنگساز بدانیم پرسید و این اهنگساز و نوازنده کمانچه در پاسخ گفت : بله دقیقا همینطوره ، به نظر من این قطعات در ابتدا دیده شده و با تجربه زیستی من در جاهایی مانند بن بست لادن پلاک پنج کاملا با خاطرت من در ارتباط هستند. سپس افزود : امروزه مدیوم تصویر در ارتباط گرفتن با مخاطب بسیار موفق عمل می کند و مخاطب میتواند بیشتر و بهتر از طریق تصویر با بوطیقای موسیقی ارتباط برقرار کند.
در ادامه هزاد شهروان در مورد آنچه در ویدئوی «بنبست لادن، پلاک ۵» انجام داده است، توضیح داد : فضاسازی ما براساس تکنیک عکاسی و تیریدی اسکنینگ انجام شد. به این معنا که ابتدا کار عکاسی را انجام دادیم و بعد در تیریدی قرار گرفت سپس سیاوش نقشبندی، سازنده دو ویدئوی ««خونین شهر» و «زنجیر، مرثیهای برای آب» هم درباره ساخت این ویدیوها گفت : صبا عکاسی را بسیار جدی پیگیری میکند و به شدت متوجه مفهوم تصاویر هست. خیلی از اتفاقات موسیقایی هستند که سخت تصویر میپذیرند ولی این آلبوم به شدت برعکس بود.
بعد از ان امیر مقتدا اضافه کرد : من با اینکه دیرتر از دوستان دیگر به این پروژه اضافه شدم سعی کردم در زمان یک هفته ای که در اختیار دارم فقط به البوم گوش کنم و فیدبکی تصویری از صبا نگیرم و نتیجه چیزی شد که در طرح جلد البوم مشاهده می کنید .
صبا علیزاده درباره اصرارش برای ساخت ویدیو برای چند قطعه ار البوم خود گفت : دوست داشتم حتما این کار انجام بگیرد چرا که معتقدم ساختن ویدئو زبانی جدید برای ارتباط گرفتن با مخاطب است و اصولا تلفیق صدا و ویدئو را درست میدانم البته به شرطی اصرار داشتم که این ویدیو ها ساخته بشوند که خودم هم بتوانم در مورد آنها نظر بدهم. به عنوان مثال در مورد «بنبست لادن، پلاک ۵» من قصهای از خانه ای را که در آن زندگی میکردم برای بهزاد تعریف کردم ، و این اتفاق خوب افتاد خوشحالم که این شانس را داشتم با دوستانی کار کنم که حاصل کار برایم بسیار رضایت بخش باشد.
در انتهای این مراسم ، مهیار علیزاده درباره تاثیر پدرش، حسین علیزاده، درشکل گیری شخصیت موسیقیایی و حرفهایش گفت: من بسیا رخوش شانس بودم که فرصت زندگی با پدر و مادری را داشتم که اهل موسیقی بودند و از طریق مادرم به آرشیو خوبی دسترسی داشتم. بر خلاف آن چه تصور میشود که چون پدرم به صورت تخصصی تار میزنند پس نگاه سنتی به موسیقی دارند، باید بگویم پدرم آهنگساز مدرنی هستند و من ایشان را یکی از بهترین هنرمندان موسیقی معاصر ایران می دانم.
در ادامه عکس های غزال رضایی پور و علیرضا کلیایی را ببینید: