لذت مریض حالی با دویار قدیمی

موسیقی فارس-محمدنوری: بعد از مدت ها از شنیدن صدایش دوباره به وجد آمدم و مثل همیشه قلم حسین صفا را تحسین کردم. قلمی که به تلخی چهره مغرورش بعد از کشیدن چندمین سیگارش است و محکم چون نگاهش.
محسن چاوشی هم که انگار تخصص اش خواندن عاشقانه های تلخ است. صرف نظر از شباهت کلی ملودی به قطعات شهرزاد چاوشی چنان فراز و فرود ها را با دقت و کیفیت در کل آهنگ اجرا می کند که گوش های مخاطب به دنبال این فراز و فرود ها تا انتهای مسیر مشتاقانه می روند و بعید نیست اگر کسانی بوده باشند که چندین و چند بار این مسیر را تکرار کرده باشند.
هنر و وسواس چاوشی این بار در کنار تنظیم محکم و باز هم خلوت شهاب اکبری که نشان داده هنوز هم ایده های نوی زیادی برای قطعات سنگینی چون «مریض حالی» دارد در همین نوع جدید از خوانش و قرائت روایت حسین صفا نمود پیدا کرده است. صدایی محکم ، مردانه و حزن آلود چاوشی با آن بم خوانی های قوی و پر صلابت که به فریادهای عصیان گرش منتهی می شود این فراز و فرود های عاشقانه را می سازد. عاشقی که در اوج عشق و هواخواهی یار از یار و اغیار یکسان می نالد و ضرب آهنگ تنظیم آنقدر خوب همراهی اش می کند که شعر صفا را می توان با تمام وجود می توان لمس کرد و گریست…
چاوشی با انتخاب دو دوست قدیمی این بار آنقدر خوب رو به جلو حرکت کرده که انتظار آلبوم جدیدش «ابراهیم» را سخت تر از قبل کرده است.