موسیقی فارس-لی لا رضایی: محقق و پژوهشگر موسیقی نواحی گفت: آنچه به عنوان اقتصاد هنر در جامعه مطرح و سپس به ان پرداخته شد، فقط به طیف خاصی اختصاص دارد و هنرمندان بومی و محلی در انزوا در حال از بین رفتن اند.
هوشنگ جاوید با بیان این مطلب گفت: متاسفانه یک شب تصمیمی گرفتند و صبح آن شب آن را اعمال کردند اما اصلا به این فکر نکردند که این اقتصاد هنر فقط طیف خاصی را دربرمی گیرد و شامل یک سری افراد خاص می شود که سهمی از هنر در این مملکت ندارند.
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه با وجودی که موسیقی بومی و محلی از جنس مردم است و از دل آنها برامده است، شامل هیچ حمایتی نمی شود و مظلوم واقع شده است. این موسیقی که با مردم در تعامل مستقیم است می بایست حمایت شود تا ماندگاری آن حفظ شود و از بین نرود اما این اتفاق نمی افتد و متاسفانه شاهد از بین رفتن گوشه گوشه های این هنر در ایران هستیم.
جاوید اضافه کرد: برگزاری جشنواره های مختلف بعداز انقلاب می توانست به این موسیقی کمک قابل توجهی کند و منبع درآمدی برای اهالی آن باشد اما نشد. با وجود فضایی که هم اکنون بر جامعه موسیقی کشور حاکم است مسولان حتی فرصت برگزاری کنسرت را نیز از خود گرفته اند و فقط یک عهده خاص دارند از این عرصه درآمدزایی می کنند و سرمایه ای که از این راه به دست می آید، به دست عده ای خاص می رسد و بین موسیقی و اهالی آن پخش نیست.
این محقق موسیقی محلی همچنین گفت: حمایت ارگانها و سازمان های دولتی لازمه بقای این هنر است چرا که یک هنرمند بومی چگونه می تواند برای خود و هنرش اسپانسر پیدا کند؟ او که قدرت اسپانسر ندارد! اینها باید بیایند و موسیقی داستانی و حماسی که خود به آن موسیقی پهلوانی می گویند را حفظ کنند . در این زمینه ما فقط یک هنرمند داریم که او هم شاگرد کلا کمال خان هوت است و به دست فراموشی سپرده شده است. جالب است که پرونده اسن هنرمند برای دریافت حقوق پیشکسوتی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفته و در ارزیابی هنری درجه 2 هنری به او داده اند. هنرمندی که در کل سیستان و بلوچستان و حتی در ایران تک است و کلی شاگرد و هنرجو دارد و کلی جشنواره های مختلف حضور داشته است، باید درجه 2 هنری بگیرد؟ با چه معیاری این تصمیمات گرفته می شود؟ معلوم است که اصلا متولیان این امر شناختی از این موسیقی ندارند.
وی افزود: استاد غلامحسین غفاری در تربت جام، خواننده ای دارای سبک خاص خودش است و که شیوه خاص خود را در اجرای آواز دارد و جالب ایت که به ایشان درجه سه هنری را اعطا کرده اند. نمی دانم واقعا چه کسانی در واحد ارزشیابی حضور داند که با این هنرمندان اینگونه برخورد می کنند؟ این کار آنها موجب سرخوردگی هنرمندان می شود. حتی جوان ها که بخش بزرگ موسیقی نواحی هستند، درگیر چنین معضلاتی می شوند و عطای این هنر را به لقایش می بخشند و می روند دنبال زندگی اشان بی آنکه هنر خود را پرورش داده باشند. چون وقتی درآمدزایی نداشته باشند، می توانند از پس خرج و مخارج زندگی برآیند و این حرفه را رها می کنند.
هوشنگ جاوید در پایان گفت: موسیقی بومی و نواحی ایران به قدری غنی است که با برنامه ریزی درست و اصولی می توان از آن درآمدزایی کرد اما این اتفاق تا کنون نیفتاده است و کسی هم به فکر درآمدزایی از آن نیست. این درحالی است که موسیقی پاپ که من هیچ شناختی هم از آن ندارم، به قدری با حمایت مولیان موسیقی مواجه شده است، که از درآمدزایی بالایی برخوردار است. توصیه من این است که در بخش موسیقی نواحی حمایت های لازم اعمال شود تا شاهد از بین رفتن این هنر در ایران نباشیم.
آرمان شرق