موسیقی فارس-علی بیرنگ آهنگساز و تنظیم کننده گفت: در هنرستان موسیقی اصلا تشویقی وجود نداشت و حتی از پدر من تعهد گرفتند که من تا ۱۸ سالگی حق ندارم کار کنم.
به گزارش موسیقی فارس، رضا مهدوی مجری کارشناس موسیقی «چشم شب روشن» یکشنبه شب میزبان علی بیرنگ آهنگساز و تنظیم کننده بود.
بیرنگ درباره کم کاریاش در سالهای اخیر با اشاره به اینکه او مشغول کار بوده اما کارهایش به دلایلی عرضه نشدهاند، تاکید کرد: به نظرم در هر نشدنی خیری است. شانسی که من داشتم این بود که در این سالها تمرین هم نکردم. من هیچوقت معلم آهنگسازی نداشتم. برای ما دهه شصتیها معلمی برای آموزش چنین چیزی وجود نداشت. اصلا به نظرم آهنگسازی یاد گرفتنی نیست. معلمها معمولا دیدگاه خودشان را تحمیل میکنند.
وی افزود: این موضوع باعث میشود فرد از مسیر خودش خارج شود. به نظر من معلم خوب در آهنگسازی و کارهایی که خلاقه هستند، کسی است که فرد را در مسیری که خودش دوست دارد و در آن مستعد است هدایت کند. یکی از دلایلی که من رشته آهنگسازی را در دانشگاه نخواندم و به جای آن پیانو را خواندم این بود که دوست نداشتم معلم آهنگسازی داشته باشم و نمیخواستم دیدگاه کسی به من تحمیل شود و آزادی فکری و عملی از من گرفته شود.
به جای تشویق منع میشدم
فرزند بیژن بیرنگ که اغلب آثار پدر را آهنگسازی کرده است، یادآور شد: ما چیزهایی را که در زندگی دریافت میکنیم، از فیلتر شخصی خودمان عبور میدهیم و نمیگویم چیز دیگری را خلق میکنیم بلکه آن را درست میکنیم.
بیرنگ درباره بیحاشیه بودن ادامه داد: البته من دوست داشتم که معلمی می داشتم که از من دستگیری کنم. من از 7، 8 سالگی کار موسیقی را شروع کرده بودم اما از 13 سالگی وارد هنرستان موسیقی شوم. در این فضا اصلا تشویقی وجود نداشت و حتی از پدر من تعهد گرفتند که من تا 18 سالگی حق ندارم کار کنم. این فضا سازنده نبود و شاید اگر هرکسی این اتفاقات برایش در هنرستان می افتاد که نه تشویق وجود نداشت بلکه او را از کار هم ممنوع و مجبور به حرکت در یک چارچوب کنند، از کار موسیقی کنار می کشید.
سازنده موسیقی متن سریال «قطار ابدی» تاکید کرد: آن زمان رشته آهنگسازی در هنرستان نبود و فقط نوازندگی بود. من آن سالها خیلی اذیت شدم و به جای تشویق منع میشدم.
قبل از انقلاب ژانرهای موسیقی در ایران تعریف درستی نداشت
وی افزود: موسیقی فیلم باعث شد من ژانرهای مختلف را تجربه کنم، تا موسیقی ایرانی تا فضای ارکسترال و پاپ و راک و… در زمان قبل از انقلاب، ژانرهای موسیقی در ایران تعریف درستی نداشت. به بعضی از خ%