موسیقی فارس- موسیقی از نمودهای زیبایی فرهنگ و هنر هر کشوری است، موسیقی ایرانی نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. این موسیقی هم اکنون در یونسکو به عنوان میراث فرهنگی و معنوی جهانی شناخته شده و ثبت گردیده است. اگر قرار باشد از میان سازهای ایرانی یکی را به عنوان نماد این موسیقی انتخاب کنیم که بیشترین ویژگی های آن را در بر بگیرد، بی شک انتخاب ما بیشتر اهل هنر و شنونده های موسیقی ساز «تار» خواهد بود. تار شکل ظاهری، پیچیده، زیبا و صدایی دل انگیز و قدرت اجرایی بالایی دارد و صدای آن به راحتی با ذهن و احساس شنونده ارتباط برقرار می کند. قدمت و پیشینه تاریخی آن کمک می کند تا به راحتی با عمیق ترین بخش های روح و جان انسان ایرانی و فارسی زبان ارتباط عمیق برقرار کند.
مجموعه «نوای تار» مجموعه ای شنیدنی از آثار برجسته ساز «تار» ارائه می باشد و سعی شده سلیقه های مختلف و نقش آفرینی های متنوعی که این ساز توانایی آن ها را دارد، در آن گنجانده شود. از نگاه کاملا کلاسیک و سنتی داریوش طلایی تا میلاد درخشانی که تار را با موسیقی های امروزی تلفیق می کند، از مضراب های یحیی زرپنجه که مثل طوفان می تازد و مثل رعد می غرد تا زخمه ها و نوازش های روح نواز فرهنگ شریف و نواخته های مستحکم محمدرضا لطفی بزرگ تا علی قمصری که به دنبال کشف فضاهای نو می باشد همه و همه در این مجموعه شنیده می شوند. نام های بزرگ دیگری در این مجموعه به چشم می خورند مانند علی اکبر شهنازی، جلیل شهناز، حسین علیزاده، غلامحسین بیگجه خانی که هر کدام اساتید بزرگی می باشند و نمایندگان مکتب های مختلف تارنوازی می باشند.
قطعات از نظر ساز بندی نیز به شکل ها مختلفی می باشند، بسیاری از قطعات تار تنها یا با همراهی یک تنبک می باشند اما قطعاتی نیز به صورت گروه نوازی ایرانی یا ارکسترال نواخته شده اند که تار در آن ها محوریت دارد. در یکی از کارها نیز فضای الکترونیک زمینه ای برای تار محیا کرده و قطعاتی نیز با همراهی سازهای موسیقی جز و راک شنیده می شوند. واقعیت این است که نوازندگی تار از گذشته تا امروز تغییرات زیادی داشته و «نوای تار» این امکان را فراهم می آورد تا ساز یحیی زرپنجه و علی اکبر شهنازی را با ساز ارژنگ صیفی زاده و پیام جهانمانی را در یک قاب بشنویم و از این رهگذر به شناختی بهتر به روند و مسیری که این ساز تا به اکنون طی کرده می رسیم.
در سال 81 انتشارات ماهور مجموعه ای با نام «صد سال تار» منتشر کرده است، در این مجموعه آثار ماندگار نوازندگان برجسته تار گنجانده شده و آن مجموعه نیز خود می تواند برای اهل هنر و هنر دوستان جالب توجه باشد، البته ناگفته نماند که «نوای تار» تفاوت زیادی با «صد سال تار» دارد و محوریت خود را پایبندی بر سنت قرار نداده و سعی کرده علاوه بر آثار برجسته قدیمی تر، آثار نوازندگان جوان و فضاهای تازه ای که ایجاد کرده اند را نیز معرفی کند.
