موسیقی فارس-در چهارمین روز از جشنواره موسیقی فجر و بر صحنه‌ی شکوهمند تالار وحدت، تماشاگران شاهد هنرنمایی استاد کهنه‌کار تنبک؛ استاد محمد اسماعیلی بودند که آخرین بار 15 سال پیش در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه رفته بود. محمد اسماعیلی که سالها همنوازی با اساتید بزرگی چون شهناز و پایور را در کارنامه خود دارد در اولین بخش برنامه، با همراهی شاگردانشان قطعاتی ریتمیک را اجرا نمودند. تنظیم چند صدایی گروه نوازندگان تنبک و همراهی دف و گذر از ریتم‌های مختلف، تشویق تماشاگران این برنامه را بهمراه داشت.
پیش از شروع برنامه، استاد اسماعیلی در صحبت‌هایی کوتاه اشاره نمودند که این برنامه را بر اساس الگوی قدیمی تدریس تنبک تنظیم نمودند و برای اجرای آن در لحظاتی به همراه تنبک نوازی، آواز می خوانند و این آواز‌خوانی صرفا برای همراهی است. پس از اجرای گروه تنبک‌نوازان و پس از تنفسی کوتاه، مجددا استاد اسماعیلی بهمراه سعید ثابت که از شاگردان قدیمی استاد پایور بودند، به روی صحنه آمدند و به دو نوازی تنبک و سنتور پرداختند. این دو‌نوازی که به نظر می‌رسید بداهه باشد در گوشه‌های مختلف دستگاه ماهور اجرا شد و پس از پایان این بخش استاد اسماعیلی از سعید ثابت به پاس همراهی استاد خود (استاد پایور) در سالهای سخت بیماری ایشان، از وی قدردانی نمود و اعلام کرد که با افتخار همراه سعید ثابت، می‌نوازد.
با پایان یافتن بخش دوم و تنفسی کوتاه، گروه پایور به سرپرستی سعید ثابت و همراهی استاد اسماعیلی به روی صحنه آمدند و قطعه‌ی راز و نیاز، از ساخته‌های فرامرز پایور را اجرا نمودند. پس از اجرای این قطعه، هومان رومی به همراه کمانچه‌اش، آواز علیرضا فریدون‌پور را همراهی نمود و پس از آن تصنیف قدیمی هاتف با تنظیمی از استاد پایور اجرا شد. از آنجا گروه پایور به یاد استاد بزرگوار موسیقی ایران، نامگذاری شده، اکثر قطعات این برنامه از ساخته‌های ایشان بود. این برنامه که دستگاه مفصل شور اجرا می‌شد با چهار مضراب شور ادامه پیدا نمود و پس از آن ادامه‌ی ساز و آواز با همراهی تار انجام شد. شیوه و فرم اجرایی این گروه به شیوه‌ی کاملا کلاسیک صورت گرفت بدین شکل که ساز و آوازها مابین تصنیف‌ها و ضربی‌ها اجرا می‌شد. تصنیف بهانه از سعید ثابت، ساز و آواز با همراهی نی و تصنیف دیگری با نام نغمه‌ی چنگ از سعید ثابت اجرا شد تا یک رنگ قدیمی پایان بخش این برنامه باشد.
