موسیقی فارس- سهند اینانلو: بیتا امیری اردکانی متولد سال ۱۳۴۳ در تهران است و با نام هنری «بیتا بهشتیان» در بین اهالی موسیقی شناخته شده است.
وی که یکی از اساتید مطرح در زمینه موسیقی است ازکودکی با موسیقی آشنا شده و الفبای موسیقی را با ساز پیانو نزد اساتیدی چون؛ فلورانس شریفیان، نوین افروز و آریا زند آموخته است.
بهشتیان فعالیت حرفه ای خود را به صورت حرفه ای با تدریس موسیقی کودک در مجموعه «مکتب پارس» در سال ۱۳۶۸ آغاز کرد. سپس به عنوان آهنگساز در حوزه موسیقی کودک به همکاری با صدا و سیما پرداخت که حاصل این همکاری قطعاتی چون موسیقی متن فیلم های «آفتابگردان های وحشی» ، «روز باران» و «گزارش مریم» (مشترکا با مهدی بزرگمهر) است.
وی در کارنامه هنری خود، موسیقی متن سریال «راهیان بهشت» ازشبکه تهران و فیلم های مستند «آینه مهر» و «شنقار» را نیز دارد.. پس از درخشش این بانوی هنرمند در حوزه موسیقی فیلم، به عضویت «کانون آهنگسازان سینمای ایران» نیز درمیآید که از سال ۱۳۸۶ تاکنون (۷دوره پیاپی) به عنوان بازرس اصلی کانون به فعالیت پرداخته و همچنین در ۱۲ دوره اخیر جشن سالانه خانه سینما به عنوان عضو هیئت داوران حضور داشته است. بهشتیان هم اکنون علاوه بر تدریس موسیقی نیز،عضوآکادمی علوم و هنرهای سینمایی ایران است.
گفت¬وگوی موسیقی فارس با این هنرمند اهل موسیقی را می¬خوانید:
در ادامه گفتگوی “موزیک فارس” را با این استاد با سابقه موسیقی میخوانید
-*به عنوان یکی از فعالان عرصه موسیقی که تجربه تدریس را نیز دارد، کیفیت تدریس موسیقی در دانشگاه های کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟
-متاسفانه تدریس موسیقی در دانشگاه¬ها وضعیت مطلوبی ندارد، چرا که بسیاری از اساتید موسیقی در حال حاضر یا بازنشسته شده اند و یا تمایلی به تدریس در این فضا را ندارند.
*پس نیروهای تازه نفس و جوان چه می¬کنند؟
نیروهای جایگزین جدید هم متاسفانه از دانش و اعتبار لازم برخوردار نیست که بتواند این کمبود را جبران کند. حقیقت امر این است که سیستم آموزشی هم از توان لازم جهت تربیت موسیقیدان کارآزموده برخوردار نیست. در نتیجه دانشجو مجبور است در کنار دانشگاه به کلاس های خصوصی مراجعه کند. شوربختانه بعضی از این به اصطلاح اساتید هم دانشجویان را به همین سمت سوق می دهند و آنها را به آموزشگاه¬هایی که خود در آن تدریس می کنند معرفی می¬کنند. این نوع آموزش موازی برای کسانی که توان مالی ندارند، مشکل ساز است و بسیاری از آنها این رشته را رها می¬کنند و یا اینکه با مشکلات متعددی مواجه می شوند.
-* آیا مشکلات موجود در فضای آکادمیک کشور برای زنان و مردان یکسان و مشابه است؟
– مشکلات در این زمینه برای دختران و پسران دانشجو یکسان است. البته داستان در مورد تعداد اساتید زن و دختران دانشجو متفاوت است، چرا که نسبت کمّی آنها در مقایسه با اساتید مرد و دانشجویان پسر بسیار پایینتر است.
-*با در نظر گرفتن این مشکلات، چشم انداز شما از فعالیت زنان ایرانی در عرصه موسیقی چیست؟ آیا میزان فعالیت بانوان در فضای امروز موسیقی شما و همکارانتان را اغنا می کند؟
– در این مورد میتوان گفت که بخشی از مشکلات زنانِ موسیقیدان عمومی است و با سایر محرومیت¬هایی که زنان با آن مواجهند اشتراکات زیادی دارد. خصوصا در ارتباط با موسیقی باید بگویم که در زمینه آواز، زنان بسیار فعال بودهاند و افتخارات زیادی کسب کرده اند و چه بسا محبوبیتی بیش از مردان داشته اند. تاریخ موسیقی آوازی ایران بخش بزرگی از افتخاراتش را مدیون زنان خواننده است.
در مورد نوازندگان زن هم باید بگویم که پس از انقلاب پیشرفت چشمگیری داشتهایم و در حال حاضر زنان نوازنده اگر نگویم بالاتر از مردان، ولی پا به پای آنها در عرصه اجرای موسیقی سنتی و کلاسیک فعالیت می کنند و می درخشند.
اما در زمینه آهنگسازی متاسفانه کارنامه زنان منفی است، جز معدود آهنگسازان زنی که به صورت پراکنده فعالیت داشته اند، تاکنون حضور جدی و تاثیر گذاری از آنها دیده نشده است. در باب این مشکل باید یک آسیب شناسی بشود که چرا زنان از ورود به عرصه آهنگسازی واهمه دارند و استقبال نمی¬کنند. من بارها دیدهام که وقتی خودم را به عنوان آهنگساز، خارج از جامعه موسیقی معرفی می کنم با تعجب یا تحسین مواجه می شوم. به نظر آنها غیر معمول است که یک زن، آهنگساز باشد.
-* جمله آخرتان بسیار جالب بود، می توانید در این مورد بیشتر توضیح بدهید؟ برای مثال آیا فکر می کنید مردان ایرانی ورود زنان در حوزه هایی چون؛ خوانندگی، نوازندگی و آهنگسازی را پذیرا هستند؟
– در جامعه موسیقی کمترین مشکل در این زمینه دیده میشود چرا که در حال حاضر وجود تعداد زیاد موسیقیدانان زن نتیجه آموزش همین اساتید مرد است. البته همانطور که گفتم ما استاد زن در بسیاری از رشته ها کم داریم و یا اصلا نداریم! از همین روی است که باید قدردان اساتید بزرگی باشیم که در امر آموزش زنان در حوزه موسیقی تلاش های خستگی ناپذیری کرده اند. به عنوان نمونه می توانم از استاد آواز، زندهیاد محمود کریمی یاد کنم که شاگردان زیادی را پرورش داد و نخبه پرور بود.
-*اگر بدون در نظر داشتن جنسیت هنرمندان به این موانع و مشکلات نگاه کنیم، از دید شما مهمترینِ آنها کدام است؟ فکر می کنید کدام معضل پیش پای اهالی موسیقی ایران قرار دارد که حل آن باید در اولویت باشد؟
– مشکل اساسی موسیقدانان این است که هنوز مانند سایر مشاغل به رسمیت شناخته نمیشوند. سالهاست وزارت ارشاد وعده داده است که نظام صنفی هنر را به اجرا گذارد ولی تا کنون هیچ اتفاقی نیفتاده است. در حال حاضر خانه موسیقی، خانه سینما و خانه هنرمندان با این مشکلات و ثبت تشکل صنفی خود به جایی نرسیده اند. هیچ کس هم پاسخگو نیست و ما را به جاهای دیگری پاس می دهند. به عنوان نمونه در خانه سینما که سالهاست در آنجا حضور دارم در اقدامی عجیب و باورنکردنی وزارت کار را برای ثبت کانون آهنگسازان سینمای ایران معرفی کرده اند. اگر مسئولی بر اساس عقل سلیم به ما بگوید یک موسیقیدان یا آهنگساز فیلم برای به رسمیت شناخته شدن شغلش چه کاری می تواند با وزارت کار داشته باشد ممنون می شوم. البته باید یاد آوری کنم که تلاشهایی از طرف کمیسیون فرهنگی مجلس برای تشکیل نظام صنفی هنر، خصوصا جناب حجت الاسلام مازنی صورت گرفته که امیدوارم به نتیجه برسد و هنرمندان بتوانند با دغدغه و نگرانی کمتری فعالیت کنند.
-*و اما به عنوان سخن پایانی هر آنچه فکر می کنید باید مطرح شود و مغفول مانده است را مطرح کنید.
– در پایان باید اضافه کنم که زنان با استعداد پرشماری در سرزمینمان فعالیت میکنند و در همه عرصه ها با تحمل سختی ها و مشقت هایی که کشیده اند به راهشان ادامه می دهند. راه پر افتخاری طی شده است و خوشحالم که در موسیقی هم بی نصیب نبوده اند و سرافرازند.
مبع: اختصاصی موسیقی فارس