موسیقی فارس_سهنداینانلو: ۲۳خرداد زادروز بابک بیات آهنگساز، تنظیم کننده، بازیگر سینما و نوازنده برجسته ایرانی است.
علی بیات زرندی مطلق، با نام هنری بابک بیات در ۲۳خرداد ۱۳۲۵ در تهران چشم به جهان گشود، وی که اصالتا اهل استان تهران بود (روستای مامونیه_اطراف تهران) بود همواره از زادگاه پدری به عنوان موطن اصلی خود یاد می‌کرد. بابک از همان اوایل نوجوانی زندگی مستقل از خانواده را تجربه کرده بود و سرد و گرم چشیده روزگار شده بود. در همان اوایل جوانی با ایرج جنتی عطایی آشنا می شود و همه داستان از همان محله های جنوب تهران و خانه محقر بابک آغاز می شود. در همان سالها با کمک خانواده باغچه بان وارد اپرای تهران می شود و بیش از ۵سال به کار در این مجموعه می‌پردازد، شاید بتوان گفت همین برهه از زندگی بابک بود که باعث تقویت پایه های دانش تجربی وی از موسیقی کلاسیک جهان شد، چرا که وی تسلط کامل بر موسیقی جدی داشت و هیچ‌گاه کارش محدود به موزیک عامیانه و مردم پسند نبود.
بابک همیشه از پدر به نیکی یاد کرده است اما به دلیل انتخاب موسیقی به عنوان یک حرفه و غلبه اعتقادات مذهبی در جامعه، بیات را مجبور به جدا شدن از خانواده می کند. به همین جهت بود که بابک دست فرزندانش را برای انتخاب پیشه و آینده خود باز گذاشت و رابطه بسیار نزدیکی با پسران( مانی، بامداد و باربد) و دخترش(غزل) داشت. اما متاسفانه دست بی رحم روزگار مانی که فرزند ارشد وی بود را از بابک گرفت و این اتفاق دردناک به نحوی زندگی هنری وی را نیز تحت تاثیر قرار داد.
از بابک بیات آثار متعددی بر جای مانده که در قالب آهنگسازی ترانه و موزیک فیلم و حتی نوازندگی می گنجند. دامنه فعالیت بیات بسیار گسترده بود به نحوی که می توان گفت از خوانندگان لس آنجلسی گرفته تا برخی خوانندگان داخلی با وی کار کرده اند که از مهمترین آن‌ها می توان به داریوش، ابی، فریدون فرخزاد، گوگوش، لیلا فروهر، معین و… اشاره کرد. البته در مورد خوانندگان داخلی که سابقه همکاری با بابک را دارند تقریبا همگی از شاگردان وی محسوب می شوند و به نحوی می توان گفت بقای موسیقی پاپ بعد از انقلاب مدیون بابک بیات است چرا که با تربیت خوانندگانی چون حمید حامی، مانی رهنما، نیما مسیحا، خشایار اعتمادی و حتی محمد اصفهانی جو موسیقی خموده و عبوس دهه های ۶۰ و ۷۰ را به ناگاه تغییر داد و از اواخر دهه هفتاد (همزمان با روی کار آمدن دولت محمد خاتمی در سال ۱۳۷۶) جان تازه ای به موسیقی عامه پسند ایرانی داد. شاید بتوان گفت اگر بابک بیات نبود امروزه پدیده ای به نام کنسرت هم در ایران نبود، چرا که در همان اواخر دهه هفتاد و با درخشش نسل شاگردان بیات بود که جامعه ایرانی “کنسرت” را از نو شناخت و آرام آرام به عنوان یک پدیده عادی در بین قشرهای سنتی اجتماع نیز جا افتاد.
اما درخشش بابک به حوزه موسیقی ترانه خلاصه نمی شد چرا که وی حتی به عنوان بازیگر نیز در سینما و تلویزیون حضور پیدا کرد ولی همچنان به موسیقی، عشق همیشگی خود وفادار بود. اما حضور بیات در سینما به بازیگری محدود نشد بلکه آثاری شگفت انگیز از وی در قالب “موسیقی فیلم” باقیمانده که هر کدام لایق صفت شاهکار هستند. نخستین اثری که به صورت رسمی از بابک منتشر شد نیز موسیقی فیلم «غریبه» (محصول۱۳۵۱_به کارگردانی شاپور قریب) بود که مقدمه ای بر حضور پربار او در سینما بود. از مهمترین آثار بیات می‌توان به موسیقی فیلم‌هایی چون؛ غریبه، فریاد زیر آب، مرگ یزدگرد، سلطان و شبان، شاید وقتی دیگر، گاویار، عروسی خوبان، قربانی، مسافران، پهلوانان نمی‌میرند، مرسدس، ساحره، قرمز، دو زن، ولایت عشق، سام و نرگس و… اشاره کرد. بیات برای موسیقی فیلم های عروس(۱۳۶۹)، سرزمین خورشید(۱۳۷۵) و مردی شبیه باران (۱۳۷۵) موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن از دوره های نهم و پانزدهم جشنواره فیلم فجر نیز شده است.
بیات پس از گذراندن دوره هایی چالش برانگیز در طول عمر حرفه ای خویش و زمانی که هنوز راه زیادی برای طی کردن در پیش داشت، در پنجم آذرماه سال ۱۳۸۵ (۶۰سالگی) و به دلیل عارضه کبدی جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیکر این هنرمند برجسته در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
اختصاصی موسیقی فارس
