موسیقی فارس- شبنم خان مصدق: آراز توراسیان، خواننده، نوازنده و موسیقی دان ایرانی الاصل میباشد که در زمینه موسیقی پاپ فعالیت میکند و جوایز بین المللی بسیاری را نیز کسب کرده است. در ادامه میتوانید مصاحبه اختصاصی موسیقی فارس را با این خواننده بخوانید.
-به چه شکل به سمت موسیقی رفتید؟
من در خانوادهای هنرمند به دنیا آمدم مادرم عضو گروه کر و دایی ام خواننده اصیل موسیقی ارمنی هستند و از ۱۰-۱۲ سالگی با استاد هایکاس آبراهامیان شروع به فعالیت کردم که بعدها این شاگردی تبدیل به یک همکاری در آینده شد؛ که یک گروه درست کردیم و این گروه به موفقیت های عالی رسید. ما به کشورهایی در اروپا و هم چنین کشورهای عربی سفر کردیم و پیش استاد وارتان ساحاکیان عزیز رفتیم و دوره های هارمونی تئوری و سلفژ را آموختیم. بعد از آن درموازات تحصیل موسیقی در ساخت تیزر و تیتراژ که خیلی هاشون برای همه آشناست فعالیت کردم و درمحافل ها و سفارت ها شرکت کردم و بعد از موفقیت های خیلی خوب دهه ۷۰ امکان اجرا ارکستر فراهم آمد .
-چه شد در ارمنستان فعالیت کردید؟
من خواهان جذابیت بیشتری بودم و به همین دلیل به ارمنستان سفر کردم و درواقع کنسرواتوآر میخواستم و در رشته آهنگسازی پیش استاد مارتین وارتازاریان فارغ التحصیل شدم. در ارمنستان بین ۵ نفر اول سوپر استار شدم و بین ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲ تحصیلاتم تمام شد. استودیو باز کردم من ادوار خو هستم، مثل خیلی از هنرمندان و دوست ندارم ساکن باشم.
-از جوایزتان برای ما بگویید؟
من سه بار در آمریکا پوست مسکو و کرملین جایزه گرفتم و در جشنواره ملی موسیقی هم جایزه کسب کردم.
-نظرتان در مورد وضعیت فعلی موسیقی و لاکچری بازیها و مافیا بازیها چیست؟
خوشبختانه من خودم را کاملا ایرانی دانسته میدانم و خواهم دانست و خودم را در قبال اتفاقهای سرزمینم ایران پیگیر و مسئول میدانم، آنهایی که موسیقی قالبی را به وجود آورده اند برحسب منافع خودشان موسیقی میسازند، سیری را به وجود آورده اند که به نفع خودشان باشد و آثاری را تهیه میکنند که خودشان میخواهند؛ اما الان تهیه کننده رادیو جوان است و قبلا هم پی ام اسی بوده است. نه اینکه طرفدار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را باشم، خیر؛ فقط میخواهم یک بخش آزادی در داخل کشورباشد که بدون نفع شخصی و صرفا سلیقه یک عده فعالیت کند. درواقع باید بستری به وجود آید که مردم موسیقی را ببیند، بفهمند، بشناسند و خودشان تصمیم بگیرند و از شعور متوسط در زمینه موسیقی برخوردار باشند نه اینکه صرفا یک عده خاص باشند.
درخصوص لاکچری بودن درهنر فعلی، اصلا این کلمه چندان مناسب نیست چون لاکچری درسطح بین المللی به قشری با محتوا با فرهنگ و باسواد گفته میشود که حرفی برای گفتن از هرجهت دارند، نه مثل کشور ما که یک عده نوکیسه تازه به دوران رسیده با پول های باد آورده در حال جولان دادن هستند که جز ضد فرهنگ هنر و اخلاق چیزی نیستند.
-به نظرتان برای درست کردن این قضیه چه باید کرد؟
باید ابتدا موسیقی و تمامی ابعادش را بپذیریم چون هنوز در کشور ما موسیقی را حرام میدانند. باید بازنگری صورت گیرد؛ مثلا در آمریکا در قبال نفس حقوق زنان مجدد قوانین را بازنگری میکنند چون غیر از آن جامعه آسیب میبیند. پس باید ابتدا موسیقی را بپذیریم و بسترش را فراهم کنیم و به مردم اعتماد کنیم چون مردم بهترین قاضیان روزگارهستند.
-وضعیت فعلی موسیقی در خارج از مرزها به چه شکل است آیا مشکلات ایران را دارد؟
در ارمنستان انحرافاتی وجود دارد، همچنین موسیقی حکومتی، ولی انسان های مستعدی هم وجود دارند که میتوانند موسیقی را متحول کنند و توان صحبت و حق بیان در حرفه خود را دارند و فاکتور مهم این هست که آزادی هایی وجود دارد که هنرمند میتواند حرف خودش را بزند و صدایش را به گوش مردم برساند که متاسفانه درایران چنین چیزی را نمی بینی؛ امروز اگر درایران فقط بخواهی یک کار ساده انجام دهید باید صرفا ۲۰۰ ملیون تومان هزینه کنید که اون هم فقط برای تبلیغ است ودر حال حاضر متاسفانه موسیقی در ایران مثل یک ورزش گران مثل تنیس و اسکی میباشد که برای قشر خاصی است.
و آن قشر خاص همان قشر تازه به دوران رسیده است و یا کسانی که به آنها وصل هستند میتوانند رشد کنند.
که در عامه امروز ایران به آنها میگوییم قشر لاکچری که درواقع هیچ اصالت و لاکچری درآنها وجود ندارد و صرفا ظاهر است. در ارمنستان پارتی بازی بسیار کم است و زمینه برای پیش رفت بسیار است و مردم حق فکر عمل و پذیرش در موسیقی دارند و به زور چیزی به آنها تزریق نمیشود و مردم کورکورانه عمل نمیکنند و پایه و اساس و ساختار وجود دارد و مردم این حق را دارند درست را از غلط تشخیص دهند و حق دارند حرفی بزنند و انتخاب کننده مردم هستند.
-شرایط موسیقی را در حال حاضر و قبل از انقلاب چه جور میدانید؟
سن من قد نمیدهد ولی همیشه سوال کرده و پیگیر بودهام در موسیقی قبل از انقلاب بازخورد عموم را به خوبی میتوانستی ببینی مکان وجود داشته، استیج وجود داشته پیگیری بوده و برنامه های متفاوتی بوده که درآن هنر جدید، هنرمند جدید که واقعا هم هنر داشتند و هنرمند بودند بدون موضع گیری خاصی معرفی میشد و هنرمند شرایط تولید، فعالیت و امنیت را داشت که درایران امروز نداریم چون موسیقی را حرام میدانند. شما به من بگویید موسیقی کوچه باغی ما کجاست ؟! امثال بستریها کجا هستند؟ کل موسیقی امروز ایران را جمع کنیم اندازه موسیقی دهه چهل و پنجاه نمیشود.
-از شرایط خودتان در ارمنستان بگویید؟
من در ارمنستان غریب بودم و واقعا خدا به من کمک کرد که کارم منتشر شد و جلو رفتم و استقبال بسیاری از من شد، درهمه جا حتی مترو و خیابان و درسطح جدول قرار گرفت. حتی یک بار خواستند جلوی کارم را بگیرند که با اعتراض مردم روبه رو شد و نتوانستند.
-از شرایط خود در داخل ایران بگویید؟
در داخل ایران هنوز زود است درباره اینکه با من چگونه برخورد میشود قضاوت کنم، چون من این استودیو را تازه ۵ سال است که باز کرده ام، ولی درهرصورت من همه کار و تلاش و مقاومت خودرا میکنم و شرافتمندانه با عشق به حرفه ام و مردم جلو میروم، چون کارم و مخاطبین برایم مقدس هستند.
-آیا تدریس میکنید و کنسرت آنلاین برگزار کرده اید؟
من عاشق خلق کردن هستم و تدریس را برای سال های کهولت گذاشته ام. دراین دوران کنسرت آنلاین نداشته ام ولی چند ترک آماده کرده ام که به زودی منتشر میشود و در زمینه پاپ است؛ خیلی برایم مهم است آثاری ارزشمند بیرون دهم تا مردم موسیقی خوب و پرمغز بشنوند.
-برای جوانان جهت شنیدن موسیقی خوب چه توصیه ای دارید؟
جوانان باید تا میتوانند موسیقی خوب گوش دهند و واقعا پیگیر باشند که در عصر مدیا بسیار این روند راحت ترشده است و بدانند علم، احساس، استعداد، پشتکار و پیگیری مهمترین چیز است. از موسیقی پاپ فقط پاپ بخواهند، از سنتی فقط سنتی و از راک فقط راک بخواهند؛ بخواهند که هر موسیقی در ژانر خودش کار کند نه بیشتر! بدانند درموسیقی نباید دروغ گفت و گول زد و باید همه ابعاد را نشان داد. ما در موسیقی کارهای با ارزش بسیار داریم و درکنار آن بی ارزش . خیلی ها فیگور شنیدن شجریان دارند اما کنسرت های بی ارزش میروند و سالن کنسرتها و موسیقی بی ارزش را پر میکنند.
-نظرتان من باب مالیات برای هنرمندان چیست؟
بحث مالیات طبیعی است، که اگر درآمدی وجود داشته باشد میتوان مالیاتی پرداخت کرد ولی اگر واقعا درآمد وجود داشته باشد و هنرمند خیالش راحت باشد که تولید میکند.
ما در کشوری هستیم که کپی رایت ندارد و باید درقبال کپی رایت مالیات پرداخت شود؛ در امریکا چنین چیزی است و ارگانها و بخشهای مختلف چنین کاری را انجام میدهند، ولی درایران هنرمند زندگیاش در هواست و امنیت ندارد واگر واقعا احساس کند دارد تولید میکند آن موقع مالیات هم باید پرداخت کند.
-نظرتان در مورد موسیقی تلفیقی چیست؟
موسیقی تلفیقی یا فیوژن آن چیزی نیست که در داخل به ما نشان دادند یعنی آمیختن ساز سنتی و پاپ باهم؛ بلکه این نامش آلترناتیو است. موسیقی تلفیقی یا فیوژن بحث و ساختاری گسترده دارد که جواب دان به آن دراین بحث نمیگنجد و یک بحث جدا می طلبد. چیزی که در کشور ما نشان داده شده فقط برای فروش و کسب پول است.
-نظرتان درباره موسیقی رپ چیست؟
فرهنگ شنوندگان جامعه درکشورهای دیگر سالها پیش معرفی شده و میدانند اگر کسی متال می شنود باید پذیرای شنیدن فوحش راهم داشته باشد و مخاطبین خودش را دارد و برای آن ها هم تولید میشود؛ البته ساختار رپ مدام در حال تغییر است و رپ حال حاضر با رپ سال های قبل بسیار فرق دارد . یک عده مبادی آداب هستند و پذیرای رپ نیستند، اما یک عده هستند و این دو باید از هم جدا شوند و برای هرکدام ساختار به وجود آید.
البته رپ ایران با رپ دنیا فرق دارد و این چیزی که در داخل است اصلا رپ نیست و با توجه به ساختارهای رپ در دنیا حتی ممکن است منسوخ شود.