*هنر متعلق به هنرمند است
*در موسیقی امروزه خوانندگی با خودفروشی فرقی ندارد
موسیقی فارس-لی لا رضایی: شهرام بزرگمهر را می توان از معدود خوانندگان پاپی دانست که قبل از موسیقی در ورزش صاحب عنوان بوده و از اوایل دهه هشتاد درموسیقی فعالیت حرفه ای داشته و همچنان در عرصه موسیقی حضوری جدی و پررنگ دارد.
او نه در زمینه پاپ که در زمینه موسیقی تلفیقی نیز تجربه دارد، در زمینه آواز از شاگردان استاد محمد نوری بوده و تحصیلاتش که در مقطع کارشناسی ارشد رشته کایروپراکتیک است ربطی به موسیقی ندارد.
بزرگمهر تا کنون چهار آلبوم منتشر کرده و دستی نیز بر آتش ترانه سرایی و آهنگسازی دارد و همچنین به مدت دو سال در صنعت مدلينگ فعاليت داشته كه به دليل مشغله و بيمارى از ادامه حضور باز ماند و در سال 1399 با بهبود شرایط بیماری با استایلی جدید و با عقد قرارداد با برندهای خاصی به مدلینگ بازگشت
« دیوار شکسته» به آهنگسازی فراز افشار(سال 1383)، « همصدای قلبم» به همراهی آهنگسازانی چون حامد هاکان (سال1385)، «عهدی دوباره» (سال1387) و…عنوان آلبوهای این خواننده اند.
هرچند خوانندگی شغل این خواننده نیست و وی در تجارت هم جزو مدیران موفق است و بعد از انتشار آلبوم سوم در سال 1388 از ایران خارج شد اما با جدیتی که در این عرصه دارد، پس ازبازگشت به ایران و با حدود 7 سال وقفه آلبوم «خواستنی» (سال1395) را روانه بازار موسیقی کرد. او همکاری با موزیسین هایی همچون شهاب اکبری، پوریا حیدری، مازیار عطاریان، سعید سام، شهاب حسینی، فیروز ویسانلو، مسعود همایونی، بهنام حکیم، پیام طونی، میثم مروستی و بابک یوسفی و ترانه سرایانی چون امیر ارجینی، علی استیری و بهروز بیات را نیز در کارنامه هنری خود دارد.گفت وگو با این خواننده را می خوانید:
* بعد از این همه مدت که در عرصه موسیقی فعالیت کرده اید، احساس می کنید الان چه جایگاهی دارید؟ با توجه به اینکه تعداد خوانندگان پاپ این روزها بسیارند؟
-متاسفانه نمی توان الان جایگاهی مشخص کرد ولی با وجود خواننده هایی که امروزه فعالیت دارند باید گفت جایگاه ها مخصوص کسانی است که روی استیج می روند.
خوانندگانی مثل ما طرفداران خودشان را دارند. هرکسی در هر جایگاهی که باشد برای خودش طرفدارانی دارد و نمی شود گفت الان چه کسی چه جایگاهی دارد! مهم این است که اگر کاری از خواننده منتشر می شود، طرفدارانت را ساپورت کند و در عین حال مخاطب جدید کسب کند. شاید خوانندگان جدید به چنین مقوله ای فکر نکنند و به قولی شتابزده عمل کنندو به این ترتیب فضا برای آنها شکل دیگری می شود.
*یعنی فضای خواننده های جدید ازشما متفاوت است؟
بله صد در صد! ما مارکت را می شناسیم و تن به هر قراردادی نمی دهیم ولی خواننده های جدید برای شناخته شدن حاضرند به هرنوع قراردادی تن بدهند. همین قراردادهایی که از آنها تحت عنوان مافیا یاد می شود و خوانندگان نسل جدید به راحتی به آنها تن می دهند و ما هرگز!
*ممکن است از به چند تا از این بند های قرار داد مافیا که به آنها تن ندادید اشاره کنید؟
من شخصا به این نوع قراردادها تن ندادم چون خودم اسپانسرو صاحب اثرکارهایم هستم، ولی خواننده ای که دنبال اسپانسر می گردد که عموما در90 درصد موارد به این شکل است ، قضیه 90 درصد به نفع مافیا است و 10 درصد به نفع خواننده و در بهترین شرایط 70 درصد تهیه کننده و 30 درصد هنرمند اون هم برای اشخاص خاص،
می توان گفت یک قرارداد یک سر برد به نفع مافیاست که غالبا نیز تهیه کننده ها هستند. پس قطعا معقولانه نیست که من به عنوان صاحب اثر بیایم امتیاز اثر و در نهایت اجراهایم را به کسی دیگر واگذار کنم و به این کار تن بدهم.
*خوب برگزاری کنسرت که خوب است مگر نه اینکه تعداد زیاد کنسرت باعث می شود که خواننده ها هم سود ببرند؟
نه خواننده سود نمی برد وقتی نود به ده باشد و نود درصد درآمد حاصل از کنسرت برای تهیه کننده باشد. در چنین حالتی به عنوان خواننده، پولی که عایدت می شود، صرف خودت هم نمی شود . بگذارید خیالتان را راحت کنم در مارکت امروزی، تهیه کننده خواننده را می خرد از طرز پوشش رفتار و کنش و واکنش روزانه اش گرفته تا روابطش با دیگران، تهیه کننده خواننده را می خرد. خواننده ای که خودش لول و جایگاه دارد قطعا با تهیه کنندگان امروزی قرارداد نمی بندد و تهیه کننده های امروز وقتی خواننده های جدید را در استیج می دوشند و ثمری هم برای خواننده ندارد، تیرشان دیگر به هدف نمی خورد. کدام خواننده قدیمی می آید تن به این قرار داد های امروزی بدهد؟
*نکته ای که بیان کردن آن لازم است این است که اما دیگر از خواننده های قدیمی استقبال نمی شود چون سلیقه مخاطب جدید شده و طبق موسیقی روز و بازار جدید است؟
اگر ممکن است اسم موسیقی جدید را روی این گوش گرم کن ها نگذارید که صرفا برای جذب مخاطب و کسب پول برای مافیا و صاحب اثر است.
اگر تهیه کننده ای بخواهد سبک کارش را عوض کند و با خواننده های قدیمی کار کند ما خواننده های خوبی داریم که واقعا موسیقی شناس هستند، می توانند از آنها اسنفاده کنند. خیلی از استیجی های فعلی حتی نت هم بلد نیستند بخوانند و صرفا بازار را دست گرفته اند.
*اما درحال حاضر موسیقی دارد تجاری صنعتی لاکچری می شود و خیلی از خواننده ها توان سرمایه گذاری ندارند؟
موافقم ولی بحثم این است که اگر قرار است موسیقی سمت مارکتی شدن برود، بهتر است خواننده هایی سمت مارکت بروند که لا اقل موسیقی شناس باشند. موسیقی یعنی هنر و هنر متعلق هنرمند است.
مارکت برای تازه به دوران رسیده هاست که اصلا موسیقی بلد نیستند، اگر قرار باشد بنشینیم که ببینیم کدام خواننده پول ساز است، داریم راجب مارکت صحبت می کنیم اما اگر می خواهیم ببینیم کدام یک هنرمندتراست، درباره موسیقی کار می کنیم.
من در عالم موسیقی و در همین کشور خودمان، کسانی را می شناسم که پنج سال قرارداد می نویسند و بعد ۵ سال می روند پی کارشون و خواننده را همانجا که هست رها می کنند. چون تا جایی که توانسته از او بهره وری کرده اند.
خواننده خوب شدن چیزهای بسیاری لازم دارد ولی درحال حاضر برای خواننده خوب شدن فقط سرمایه گذار لازم است.
ما درباره فضای موسیقی مسموم ایران صحبت می کنیم درمورد امریکا صحبت نمی کنیم.
وقتی درباره مارکت موسیقی صحبت می کنیم داریم درباره فرزاد فرزین، محسن چاوشی، محسن یگانه و…صحبت میکنیم .ولی اگر درمورد الان صحبت می کنیم، داریم در مورد ماکان بند، بهنام بانی و….صحبت می کنیم که صرفا پرفورمنس اجرا می کنند و در واقع شومن های خوبی هستند نه اینکه به خاطر موزیک خوب مشهور شده باشند. چون مخاطب اینها از قشر دهه هفتاد تا نود هستند نه دهه پنجاه به این سمت.
*چنین چیزی محصول دخالت تهیه کننده در نوع موسیقی خواننده های تحت حمایتشان است.
دقیقا! تهییه کننده ها زمانی درکار خواننده ها دخالت می کنند که آنها بار موسیقیایی ندارند وگرنه خواننده ای که موسیقی بشناسد اجازه دخالت به هیچ کس ولو تهیه کننده را در کار خود نمی دهد.
به واسطه موسیقی بیمار،مارکت ایران بیمار است.
*اکنون راه حل نیست؟
برگرداندن خواننده های قدیمی و موسیقی بلد به جریان و مارکت موسیقی!
*بازگشت خواننده های قدیمی به مارکت موسیقی مستلزم این است که این خواننده ها به روز بشوند چون مخاطب الان از حوصله اش خارج است یک ربع پیش درآمد گوش دهد یا موسیقی تکراری و خسته کننده گوش کند.
اشتباه تهییه کننده های جدید این است که فکر می کنند زود به پول می رسند، هیچ تهیه کننده ای تا کارش در مارکت نچرخد زود به پول نمی رسد. ما نمی توانیم از محمد اصفهانی مهراد جم بسازیم ولی می توانیم محمد اصفهانی را رنگش را عوض کنیم و محمد اصفهانی به روز در آوریم.
*اتفاقی که برای سینا سرلک افتاده است و این باعث می شود این آدم هردوسمت را از دست بدهد چون هدف ندارد.
ما جنگ موسیقی نداریم جنگ شعر و ملودی داریم. مردم کلام و ملودی گوش می دهند.
برای جمع کردن خواننده های خوب باید هزینه شود، این خواننده های خوب اتاق فکر خوب داشته باشند تا بتوانند کار خوب ارائه دهند. موسیقی فعلی کودکستان شده است. من معتقدم هرکسی نباید به عرصه بیاید و باید فیلتر های قدیمی را داشته باشیم.
درجامعه ای که همه به لحاظ روحی ضعیف هستند، هرچیزی که بتواند مردم شاد کند، به آن اعتماد می کنند و وارد آن می شوند که این سم است . کما اینکه در حوزه موسیقی چنین روندی، مخرب شد.
*تهیه کننده ها با برندسازی نیز تاثیر بسزایی داشته اند و این مخرب بودن وقتی مضاعف می شود که به قول شما زمان قرارداد تمام شود و آن برند از خواننده گرفته شود.
بله این یک مشکل اساسی است. اما آیا تهیه کننده ای می تواند بیاید اسم شهرام بزرگمهر را از من بگیرد؟ نه! چون من محتوا و جایگاه کاری در سطح خودم را دارم . برندی که توسط تهیه کننده به خواننده اعطا می شود، به مفت نمی ارزد چون به راحتی از او پس گرفته می شود و این خیلی خطرناک است. وقتی می شود خود آدم برند خود را داشته باشد چرا به تهیه کننده آویز شود؟
*مثل موسیقی زیر زمینی کار کردن در مارکت موسیقی !موافقید؟
بله تا حدودی چون تجربه نشون داده که هنرمندان تا یک زمانی زیرزمینی کار می کنند. در ادامه تهیه کننده که می بیند این طرف مخاطب دارد سرمایه گذاری می کند، مجوز می گیرد و الی آخر!
ما چیزی به اسم مارکت موسیقی نداریم و فقط راجع پول تهیه کننده صحبت می کنیم در موسیقی.
این موسیقی دورنمایی ندارد و تا 10 سال اینده همه خواننده ها به سمت موسیقی رپ می روند.
چرا نخواستید همرنگ جماعت شوید؟
من متولد موسیقی هستم که شعر و ترانه برایم معنا و مفهوم و ساختار دارد نه این جفنگیاتی که به اسم موسیقی به خورد مردم می دهند. خوانندههای خوب و بنامی پ که قرارداد ۵ ساله با یک شرکت بسته اند ولی الان کجا هستند بعد ۵ سال ؟
من قرار نیست کسی را بکوبم ولی می گویم نوحه خوان جماعت باید نوحه اش را بخواند و خواننده ترانه اش را به همین راحتی! همه ما مشکل تهیه کننده داریم .
*و البته شنونده خوب و کار درست!
شنونده درست کلام محور است چون پختگی خود را دارد موسیقی قدیمی گوش می دهد نه بعضی خوانندگان جدید. تازه موزیک برخی موزیک هم نیست و فقط با صرف هزینه و حاشیه سازی نظرات رو جلب میکنند، پس نتیجه می گیریم صرفا با پول نمی شود خواننده شد بلکه استعداد هم لازم است. از سال ۹۴ مارکت موسیقی رسما خراب شد و دیگر کسی به ماندگاری فکر نکرد.
شما برای ماندگاری اتان چه کرده اید؟
من درحد خودم الان هم ماندگار هستم ولی آن چیزی که مد نظر شماست باید بگویم باید تا زمانی که زنده ام باید کار کنم. فعلا که باید سالی دو سالی قطعه موسیقی هایی را منتشر کنیم تا اسممان بماند وگرنه حذف می شویم مثل خوانندههای خوبی که در دهه 80 حذف شدند و کسانی مثل تتلو که واقعا خواننده های با استعدادی اند باید ترک خاک وطن کنند.
*در مورد تتلو با شما موافق نیستم. من معتقدم آنقدری که مردم او را می شناسند او چندین برابر بیشتر مردم را می شناسد . او قبل از اینکه خواننده باشد جامعه پیرامونش را برای خوانندگی بررسی می کند.
بله او یک جامعه شناس است. امیرتتلو متولد شده درد موسیقی است اگر درد موسیقی می خواست یک بچه به دنیا بیاورد قطعا آن بچه امیرتتلو بود. تتلو نردبان خیلی ها شد. رفتارهایش هم لایف استایلش است و به کسی ربطی ندارد. اگرتتلو این تتلو شد چون فنرش در رفت. فرق ما با تتلو این است که او به کثافت تن نداد فرق او با ما این است.
منظورم از کثافت مارکت است .در موسیقی امروزه خوانندگی با خودفروشی فرقی ندارد .
99 درصد خواننده هایی که دارند الان می خوانند فقط به فکر کارهای بعد از شهرت هستند.
*سلیقه هم هست البته
وقتی در جامعه خرید آلبوم از بین می رود، تیراژ از بین می رود، رنکینگ از بین می رود …
که باعث همه اینها نبود قانون کپی رایت است .
مردم حق دارند چیزهای جدید بشنوند این چیزهای جدید بود که سلیقه مردم را عوض کرد پس چیز جدید خوب و با اصول به جامعه نشان دهید.
*چرا زمانی خواننده ها از فیلتر ها گلگی داشتند و الان از فضای زیادبرای خواننده شدن؟
چون اصولا انسان به داشته هایش راضی نیست. اگر از فیلتر گله داشتند چون فیلتر مانع حضورشان در عرصه موسیقی می شد مثل امروزه که حضور زیاد خوانندگان موجب شده دیده نشوند.
اما من همچنان معتقدم فضا را به کسی بدهید که استعداد دارد نه به یه مشت بی استعداد قراردادی.