موسیقی فارس_شبنم خانمصدق: با انتشار آلبوم جدید و مشترک همایون شجریان، علیرضا قربانی و مهیار علیزاده با خیل عظیمی از واکنش های مثبت و منفی نسبت به ابعاد مختلف این آلبوم مواجه شدیم، بالأخص نسبت به انتخاب اشعار. مخصوصا شعری که به اشتباه به نام استاد سایه رقم خورده بود.
دراخبار خواندیم که فرزند هوشنگ ابتهاج؛ یلدا ابتهاج دست به اعتراض و انتقاد زدند و گفتند که اصلا این اشعار مربوط به استاد سایه نبوده و بابت هر اثری هم که از ایشان منتشر میشود پولی نمیگیرند و اذعان داشتند استفاده از نام ایشان به خاطر کشاندن مخاطب برای خرید اثر است و صرفا جنبه استفاده از برند یا لیبل وی را دارد.
با وجود این تفاصیل مساله اجازه گرفتن از صاحب اثر مطرح میگردد. اگر واقعا شعر مربوط به سایه بود هم باز مشکل بزرگی وجود داشت چرا که صاحبان آلبوم افسانه چشمهایت برای کسب اجازه از ابتهاج به خودشان زحمت نداده اند. این در حالی است که روابط بسیار نزدیکی دارند و خود آقای علیزاده گفته بودند به تازگی به دیدار سایه رفته اند. آیا در طول این ۵ سال(مراحل تولید آلبوم افسانه چشمهایت از ۵سال پیش کلید خورده بود) زمانی نداشتند که به رسم ادب و احترام و حقوقی که برای یک صاحب اثر باید قائل بود از ایشان بابت استفاده از آثارشان اجازه بگیرند؟!
مسالهای که برای این آلبوم اتفاق افتاد مخصوصا در حوزه انتخاب شعر را نمیتوان اشتباهش نامید، البته که اشتباه کردن حق صاحبان اثر است چون باعث شکل گیری نقد جدی و در نتیجه رشد صاحبان اثر می شود. بسیار داشته ایم در تمامی عرصه ها اشتباه های صورت گرفته باعث خلق یک اثر فاخر و ماندگار شده اند. فی المثال دستگاه ضربان قلب سرانجام یک اشتباه از سوی “ویلسون گریت باخ” بود. او یک رزیستور یا مقاومت اشتباه را بر تکمیل مدار دستگاه انتخاب کرد ولی با این اشتباه او توانست موفق به خلق و ثبت دستگاه ضربان قلب و یک باتری لیتیومی کوچک شود.
با توجه به اشاره بالا آیا اشتباهی که در انتخاب شعر توسط صاحبان اثر صورت گرفته هم یک اشتباه است؟!
فارغ از اینکه اشتباه کردن مهم نیست چه طور اشتباه کردن مهم است. آیا قضیه ای که در این آلبوم بر سر انتخاب شعر اتفاق افتاد را حتی در مرتبه اشتباه میتوان گذاشت؟! یا بیشتر یک گاف مضحک است آن هم توسط شاخص های هنری حال حاضر… سالیان سال است در حیطه هنر ایرانی رواج دارد و هنرمندان خواهان حفظ حقوق خود و آثارشان از مخاطب هستند که کاملا هم درست و به جاست. اما آیا خود هنرمندان نسبت به حفظ حقوق یکدیگر احساس مسئولیت میکنند؟!
طبعا به همه توصیه میشود مطالعه خود در حیطه شعر و ادبیات را بالا ببرند و فقط به فضای مجازی که به نوعی انفجار اطلاعات است بسنده نکنند. ما در این اثر شاهد اشعاری بدون ساختار همراه با جمله بندی غلط و واژگانی سخیف و غلط بودیم.
نقد مهم و بجای دیگری هم که به صاحبان این اثر وارد است از زبان هومن خلعتبری بیان شد:
آثار شما عزیزان با استقبال همه نوع مخاطب چ عام چه خاص سالهاست که روبهروست ولی با دنبال کردن فعالیت های شما متوجه شدیم که مدتهاست مخاطب آن هم نه مخاطب خاص و عام بلکه مخاطب عام (لمپن) بودهاند که آن ها را به سمت خود کشاندهاند.
اختصاصی موسیقی فارس