موسیقی فارس_هما سعادت:در پی اجراهای پیاپی گروه “ضرب و فوت” در کافه های مشهور تهران بر آن شدیم تا گفتگویی پیرامون فعالیتهای این گروه با داریوش صالح پور ترتیب دهیم. صالح پور سرپرست گروه بیت الکترونیک “ضرب و فوت” است و در حقیقت تنظیم کننده و آهنگساز گروه نیز بحساب می آید. اون دو سال قبل این گروه را با کمک سایر اعضای حال حاضر ضرب و فوت تشکیل داده است و در این مدت کوتاه قطعاتی نیز روانه بازار موسیقی کرده اند که بدلیل کیفیت بالای آثارشان کنسرتی نیز با همکاری دفتر سازمان ملل در تهران برگزار کردند. اما این گروه تاکنون آلبومی از خود منتشر نکرده است. در ارتباط با این مسایل با داریوش صالح پور گفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید:
آقای صالح پور دلیل این کم کاری گروه تان در تولید قطعات جدید چیست؟ در حالی که اعضای گروه، من جمله خودتان جداگانه بسیار فعال و پرکار هستند.
به دلیل هزینه های بالای تولید و انتشار تک قطعه، ترجیح دادیم که قطعات را یکجا و در قالب یک آلبوم ارائه بدهیم. همواره هم علاقه مند به تولید یک آلبوم بوده ایم که متاسفانه پروسه اش زمان بر است. از ضبط قطعات گرفته تا طراحی کاور و عکاسی تا دریافت مجوزها زمان زیادی برد.
جالب است، در ارتباط با این آلبوم کمی توضیح می دهید؟
آلبوم با عنوان “باغ پلاستیکی” قرار است منتشر شود و حاوی 11 یا 12 قطعه است که هر کدام از آنها با موضوعات اجتماعی یا محیط زیستی و… ساخته شده اند. مثلا یک قطعه با نام “نیمه شب” که در مورد زندگی شبانه یا دیدگاه شبانه مردم به شهر تهران یا هر شهر دیگه ای که در آن زندگی می کنند یا چراغهای شهر و رانندگی در شب یا نظایر آن. در این آلبوم سه قطعه از موزیک های بین المللی از ژان میشن ژار، گروه پینک فلوید و فیل کالینز نیز باز نوازی شده است.
چنین آلبومی با توجه به کیفیتی که از گروه شاهد بوده ایم عجیب است که تهیه کننده ندارید که در روند انتشار آلبوم یاری تان دهد.
اتفاقا با چند نفر از تهیه کنندگان مطرح بازار موزیک ایران در حال مذاکره هستیم ولی فعلا تصمیم نهایی را نگرفته ایم و این منوط به تصمیم جمعی اعضای گروه خواهد بود.
برای کنسرت برنامه ای ندارید؟ تنها کنسرتی که داشته اید هم به مناسبت روز جهانی ایدز برگزار شده است که نشان دهنده اولویت شما پیرامون دغدغه های اجتماعی است. آیا بازهم این مورد تکرار خواهد شد؟
بله کاملا صحیح است. همانطور که پیشتر هم گفته ام، گروه مایل به کار با موضوعات اجتماعی و جهانی است حتی عنوان آلبوم را هم باغ پلاستیکی انتخاب کردیم تا اشاره به معضلات زیستی محیطی داشته باشیم. البته که ما هم علاقه مند به برگزاری کنسرت هستیم ولی با توجه به سختی هایی که دارد و البته همان مساله حامی مالی که پیشتر توضیح دادم نیز باعث شده که برای این کار عجله نکنیم. امروزه کنسرت های پاپ زیاد برگزار می شود چون شرکت های سرمایه گذار و تهیه کننده از این سبک موسیقی حمایت می کند اما اعتقادی به کار ما ندارند، هر چند که در حرف تشویقمان می کنند. همان یک کنسرتی هم که ما برگزار کردیم با حمایت و کمک سازمان ملل یود.
البته با آماده شدن آلبوم مان تصمیم داریم که کنسرتی برگزار کنیم که هم به عنوان مراسمی برای رونمایی از اولین آلبوم ما باشد و هم با درامد حاصل از فروش بلیط بتوانیم هزینه های تولید فیزیکی آلبوم و هم پخش اینترنتی آن را تامین نماییم.
متاسفانه یا خوشبختانه امروزه کلام در سلیقه موسیقیایی ایرانی ها نقش پررنگی دارد، بسیاری از آثار حتی می شود گفت موسیقی کاملا متوسط و حتی ضعیفی دارند اما صرفا جهت ترانه مناسب و با کیفیت گل کرده اند، فکر نمی کنید با توجه به اینکه کیفیت موزیک تولیدی تان بسیار بالاست، اگر به این موج بپیوندید مخاطب بیشتری پیدا می کنید؟
درست است اما خواننده محور بودن موسیقی امروز کشورمان یک عارضه است. در حالی که اول موسیقی باید باشد و بعد از آن خواننده وجود دارد. در واقع بی مهری به موسیقی است که این قدر به خواننده بها داده شده است. هستند موزیسین های بزرگی که تنها اهل موسیقی آنها را می شناسند و مردم عمومی حتی شاید اسمشان را هم نشنیده باشند و این جای تاسف دارد. البته این مساله به این معنا نیست که ما هیچ وقت از حضور خوانندگان استفاده نخواهیم کرد. ممکن است جهت سورپرایز کردن طرفداران مان در یک اجرا از یک خواننده به عنوان مهمان دعوت کنیم تا گروه را همراهی کند.
اجراهای زیادی در کافه داشته اید، آیا دلیل خاصی دارد یا صرفا یک راهی برای اجراست؟
ما فکر می کنیم که آن قشر از جامعه که به “موسیقی جز” علاقه دارند، عموما یا با موسیقی داخلی قهر هستند یا موسیقی سنتی داخلی را تنها گوش می دهند. این اشخاص عموما بخشی از زندگی روزانه خود را در کافه می گذرانند، در نتیجه آنها را در کافه راحتتر می توانیم پیدا کنیم. کما اینکه همین اتفاق هم افتاده و بسیاری از طرفدارانی که امروز داریم نیز از طریق اجرای کافه ای با ما آشنا شده اند و البته اینکه در اجرای کافه ای ارتباط با مخاطب بی پرده و بی واسطه است.
در پایان اگر نکته ای باقی مانده بفرمایید.
از شما و همکارانتان بخاطر پرداختن و انعکاس اخبار “موسیقی جز” و “اجرای کافه ای” سپاسگزارم. چون از طریق این گونه مصاحبه ها و پرداختن های شماست که مردم کشورمان با ما و این سبک موسیقی آشنا می شوند. و در پایان امیدوارم که ارزش موسیقی هرچه بیشتر برای هنردوستان و مخاطبین موسیقی ایران روشن شود، چرا که این امر بدون شک باعث پیشرفت سطح کیفی کارهای تولیدی در کشور خواهد شد.