خوشروی موسیقی مازندران رفت + عکس

موسیقی فارس_محمدرضا سعیدی: سال هایی بود که موسیقی مازندران فقط یک موسیقی دم دستی و مجلسی بین مردم عامی به حساب می آمد، در آن دوران کسی به ساز بومی و آواز اصیل اهمیت نمی‌داد می‌توان گفت امکانات آن دوران، سختی ها و مشکلات توان جستار مردم در موسیقی مازندران را محدود می کرد. در آن زمان افرادی وارد فضای موسیقی مازندران شدند که ناجی و افرادی خارج تصور یک انسان بودند، در بین این افراد فردی به نام ابوالحسن خشرو حضور داشت که در سوت خوانی(روایت های زندگی و رشادت های پهلوانان،منظومه های در مورد مبارزان با ظلم) بی همتا و در آواز های ماندگار موسیقی مازندران بی نظیر بود. کسی تا امروز نتوانسته بهتر و یا دست کم مانند خوشرو بخواند، کسی نتوانسته حسی که او در اجرای قطعات داشت را به مخاطب منتقل نماید. ابوالحسن خوشرو فقط در حوزه آواز در سطح استادی نبود، بلکه در نواختن سازهای بادی و کوبه ای بسیار مهارت خاص و عجیبی داشت. او وزنه ای در موسیقی مازندران به حساب می آمد چقدر زیبا به روایت ها می پرداخت چقدر عالی بوم خود را می شناخت. وی همانند اساتیدی چون؛ احمد محسن پور،حسینعلی طیبی و… بی همتا هستند و خواهند بود، چرا که این افراد ناجی و بنیان‌گذار موسیقی مازندران به شیوه کنونی بودند که امروزه هنرمندان از آن پیروی می کنند و چه سختی و مشکلات به خاطر موسیقی مازندران نکشیده اند و از کار و زندگی و حتی از سرمایه های مادی و معنوی خود چشم پوشیدند تا موسیقی مازندران زنده بماند.

موسیقی مازندران مردی را از دست داده که خود گنجینه موسیقی مازندران بوده، آثاری از او به جای مانده که یکسره ماندگار و خاطره انگیز هستند. هنرمندان و هنر دوستان باید از استاد احمد محسن پور هم یاد کنند که این هنرمندان تکرارنشدنی مازندرانی را دور هم جمع کرد و آثار آن‌ها را در اوایل سال‌های پس از انقلاب ضبط و به صورت گسترده بین مردم پخش کرد و مردم مازندران با موسیقی فولک استان خود به حد بالایی از آشنایی رسیدند.

در آخر باید گفت که متاسفانه موسیقی مازندران اساتید به نام خود را یک به یک از دست می دهد، قدر اساتیدی که امروز در قید حیات هستند را باید دانست و از آن‌ها نهایت بهره را برد تا در آینده برای ترویج و بسط موسیقی مازندران دچار کاستی و مشکلات معمول نشویم.

اختصاصی موسیقی فارس