کوچ یکی دیگر از خوانندگان زن نام آشنا بر اثر ایست قلبی؛
رامش خواننده قدیمی در سن هفتاد و چهار سالگی در گذشت
موسیقی فارس_پریسا حسین پور: «رامش» خواننده نام آشنای سال های پیش از انقلاب، پس از سال ها سکوت و انزوا امروز بر ایست قلبی در سن هفتاد و چهار سالگی بدرود حیات گفت.
رامش در طول دوران حرفه ای خود همکاری با چهره های چون «منوچهر چشم آذر»، «زنده یاد ناصر چشم آذر»، «محمدعلی بهمنی» و… در کارنامه هنری خود دارد.
از معروف ترین کارهای او می توان به آهنگ «رودخونه ها» اشاره کرد با ترانه ای از محمدعلی بهمنی که با الهام از داستان «ماهی سیاه کوچولو» نوشته «صمد بهرنگی» است. داستانی که نام کتاب آن در آن سال ها در لیست سیاه کتاب های ممنوعه بود.
رامش (آذر محبی تهرانی) در ۲۲ آبان سال ۱۳۲۵ در شهر تهران دیده به جهان گشود. او تحصیلات خود را تا دیپلم طبیعی ادامه داد و پس از آن قصد داشت در رشته جراحی وارد دانشگاه شود. اما پس از آن وارد عرصه خوانندگی شد. وی در آن زمان به آموختن ساز گیتار نیز مشغول بود.
رامش از جمله خوانندگانی بود به سبک های مختلف موسیقی آشنایی داشت و علاقه داشت این سبک از موسیقی ها را وارد آهنگ های خود کند تا گوش شنونده ایرانی نیز با نوع از موسیقی آشنا شود.
رامش نخستین قطعه رسمی خود به نام «پرستو جان» را در سال ۱۳۴۳ و در برنامه «یک شاخه گل» «رادیو گل ها» اجرا کرد. او تجربیات خود را در زمینه سنتی همانند هنرمندان ترکیه ای چون «عصمت ندیم»، «سوات سین»، «اورهان گنجه بای»، «ودات یلدیریمبورا» در موسیقی غربی بهره گرفت. رد پای سبک های مختلف موسیقی از جمله موسیقی روز غربی را در بسیاری از قطعات رامش می توان دید.
در کارهای سال ۱۳۴۵ او میتوان ریتم های غربی مانند «رومبا» (موسیقی سنتی کوبا)، «بوسا نوا» (موسیقی سنتی برزیل) و همچنین صداهای گیتار سورف و کمبو ارگان را در موسیقی رامش شنید که این استفاده ها در سال ۱۳۴۷ بیشتر شد. رامش ترانه های دو صدایی با «عارف»، «منوچهر سخایی» و «ویگن» به جای بازیگران در فیلم ها اجرا کرد که در این دوران رامش بیشتر کارهای «عطاء الله خرم» را اجرا میکرد که حرفه خود را با همکاری با ویگن، اولین ستاره موسیقی پاپ، آغاز کرده بود.
در سال های ۱۳۵۰–۱۳۵۱ همکاری خود را با ارکستر استودیویی که دارای سازهای بادی برنجی نیز بود آغاز کرد که «خورشید خانوم» اولین کار رامش در سبک فانک بود. «دلکم» نیز مقدمهای برای استفاده از سبک فانک با گیتار های Wah Wah بود.
در سال ۱۳۵۲ رامش رسماً با ترانه «غروبا قشنگن» وارد سبک راک شد که شامل ضربه های سخت طبل و گیتار Wah Wah بود که در واقع ملودی آذری با ارگ به سمت سبک غربی هدایت می شود و هارمونیکای استفاده شده در آهنگ نشانی از قطعه موسیقی وسترن اسپاگتی یا همان وسترن ایتالیایی ساخته «انیو موریکونه» دارد.
رامش با ترانه «تهمت» چیرگی سبک فانک بر ساز های بادی برنجی را اثبات کرد که در این دوره سبک فانک با قطعات ترکیبی از موسیقی سنتی به پیشینه آذری باز میگشت. همکاری رامش با «اسفندیار منفرد زاده» در ترانه
«نماز» نیز نمونه دیگری از آن دوره است.
پیشرفت تکنولوژی در ایران در سالهای ۱۳۵۳–۱۳۵۴ تأثیر زیادی در سبک غربی موسیقی رامش داشت. حال و هوای فانک لاتین در ترانه «دلم برات هلاکه» و همچنین روح ریتم بوسا نوا در ترانه «تو بارونی، تو آفتابی» با سینث سایزر آنالوگ درهم آمیخته شده است. ترانه «درد عاشقی» گوش ها را با گیتار های جاز، توقف های ناگهانی و دراماتیک احاطه کرده است اما او به سبک فانک با ساز های بادی برنجی برگشت او همچنین ترانه «قسمت» را در سبک فانک شعرهای حماسی اجرا کرد.
«نگو نه» قطعه پیشگامانه ای بود از رامش در سال های ۱۳۵۴–۱۳۵۵ که با این ترانه سبک فانک به یک عنصر طبیعی در ترانه های رامش مبدل شد و در همین سال ها ترانه «پیشواز» را ضبط کرد که این ترانه یک ترانه پاپ پیشرو به صورت پلی فونیک و همراهی چند صدا بود، در حالی که ترانه «زیارت» ترکیبی از پاپ هندی و فارسی بود و رامش با استفاده از طبله یک نمونه از استفاده اولیه ماشین درام را در ترانه «وصیت» به نمایش گذاشت.
«بابک افشار» نیز یکی دیگر از آهنگسازان این دوره که ترانه «کان یا زمان» از ساخته های «برادران رحبانی» که توسط «فیروز» اجرا شده بود را به نام «تابستون» برای رامش تنظیم کرد.
یکی دیگر از ترانه های رامش که مورد توجه قرار گرفت، ترانه «اسمر اسمر» که یک ترانه محلی کردی و آذری است و با نام «اسمر یارم» نیز در آن دوره شناخته می شد که تنظیم این ترانه توسط «زنده یاد ناصر چشم آذر» انجام شده است.
در سال ۱۳۵۵ «موندنم از بودنت» پر انرژی ترین ترانه رامش منتشر شد. آهنگسازی و تنظیم این ترانه از منوچهر چشم آذر است. این ترانه یک علامت تجاری از رامش بود که در آن سبک راک و فانک یک ترکیب کامل را خلق کرده بود و شخصیت زنی که با موسیقی سازهای برنجی و صدای گیتار wild جیغ میکشد. رامش درهای زیادی را در ایران باز کرد اما به موسیقی های پراکنده دیگری محدود میشد.
رامش در سال ۱۳۵۶ با موسیقی بومی «عشق گناهکار» ظاهر شد. این ترکیب به وسیله سیم ها به رشته دینامیک اجراهای دیسکو که هم موسیقی شرقی و هم موسیقی غربی را تحت تأثیر قرار داده بود متصل می شد و گیتار Slide نیز در ترکیب بندی اثری از خود نشان میداد. در ترانه «وسوسه» رامش به دالیدای ایران با پاپ پیشرو تبدیل شد، ترانه ای با تک خوانی Rhodes، حملات طبل و جریان صدای بانگو. آهنگسازی این ترانه نیز از «منوچهر چشم آذر» است.
«رودخونهها» که بیشتر از همه ترانه ها در تلویزیون پخش و ضبط شده است از ساخته های «صادق نوجوکی» است. این ترانه یکی پرطرفدارترین ترانه های رامش است به همراه Moog Brass و Bongo Fury. که این ترانه با الهام از داستان «ماهی سیاه کوچولو» اثر «صمد بهرنگی» توسط «محمد علی بهمنی» سروده شده است؛ داستانی که کتاب آن در آن سال ها از کتاب های ممنوعه به شمار می آمد.
«منتظر» از معدود ترکیبات رامش با سینث سایزر (موگ) آذری است که یک نمونه خوبی از ترکیب موسیقی شرقی و غربی است و همچین استفاده از ساز تار در فاز انتقالی آواز و ترانه و در ترانه «سازش» هم میتوان شاهد استفاده دیگر رامش از سینث سایزر (موگ) بود.
«افسوس» نیز ساخته دیگری از منوچهر چشم آذر است که به صورت دو صدایی همانند «موندنم از بودنت» در تلویزیون با «فریدون فرخزاد» اجرا شد. «تک» نیز ترانه ای است که او به صورت دو صدایی با فریدون فرخزاد اجرا کردهاست؛ و ترانه «نیش» که تأثیرات شرقی به وضوح در آهنگسازی آن نمایان است.
رامش در طول دوران حرفه ای خود یک تجربه بازیگری در فیلم «خیالاتی»، ساخته ۱۳۵۲ نیز دارد. او در آن سال و به دعوت «زنده یاد منوچهر نوذری» و برای اولین بار در این فیلم حضور پیدا کرد و پس آن دیگر به عنوان بازیگر در هیچ فیلمی حضور پیدا نکرد.
رامش پس انقلاب و کوچ از ایران بسیار کم کار شد. او در سال های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ دو ترانه به نام های گفتگوی «سبز» و «تهرون» را اجرا کرد که شعر و آهنگ ترانه تهرون از خود رامش میباشد و بعد از ۱۵ سال سکوت در سال ۱۳۷۴ توسط «شرکت آونگ» موزیک آلبوم جهان سوم» را در آمریکا منتشر نمود و بعد از هفت سال یعنی در سال ۱۳۸۱ دوباره یک آلبوم با «داریوش» و «فرامرز اصلانی» به نام «رومی-معشوق همین جاست» را به بازار عرضه کرد که این آلبوم آخرین اجراهای او را ثبت کرده است. وی پس آن به خواست خود سکوت کرد و از خوانندگی کناره گیری کرد و هیچ کار جدیدی منتشر نکرد. زمانی که از او در این باره سوال شد گفت: «نخواندن من ابتدا اعتراض بود به صدای قدغن زنان در ایران، صدای قدغن خوانندگان زن در سرزمینم، که حتی اجازه خواندن و فریاد درون خود را به گوش ها رساندن هم نداشتند. بعد کمکم این اعتراض یک عادت شد و با من سال ها ماند. حالا به نخواندن عادت دارم، ولی اگر روزی دوباره به ایران بازگشتیم، از ته دل برای همه مردم میخوانم».
آلبوم شناسی رامش:
آدمک
تهرون
دریا دریا
تهمت
داغ داغ
جهان سوم
معشوق همینجاست
منبع: اختصاصی موسیقی فارس