موسیقی فارس- محمدرضا ممتازواحد: نقش بسزای ادبیات نوشتاری موسیقی در جهت بسط و گسترش فضای تفسیرِ موسیقی و ارتقای فضای آگاهی در جامعه، غیر قابل کتمان است. ارباب قلم و اصحاب مطبوعات (و همچنین خبرگزاریها و سایتهای خبری- تحلیلی در فضای مجازی)، با انعکاس نوشتههای خود اعم از خبر، گزارش، مصاحبه، نقد، توصیف و تحلیل، سهم بسزایی را جهت افزایش آگاهی عامه نسبت بهموسیقی داشتهاند.
در اینجا نکتهای که حایز اهمیت است، تمایزِ کاری و روند عملکردی اهالی قلم با روزنامهنگاران است. هر چند اهالی نگارش و پژوهش – همانند راقم این سطور- در مطبوعات کشور و خبرگزاریها و سایتهای خبری- تحلیلی موسیقی، سابقهی قلمفرسایی داشتهایم ولی اطلاق عنوان «روزنامهنگار» بهاین طیف اصلاً صحیح نیست.
زیرا، روزنامهنگاری یک رشتهی دانشگاهی و حایز موازین آکادمیک است و همانطور که شرحش رفت دایرهی بسیطی از امورِ خبرنگاری، گزارشگری، مصاحبه، نقد، توصیف و تحلیل را در قالبِ روزنامهنگاری در برمیگیرد حال آنکه، اهالی نگارش و پژوهش فقط در آن قسمت که مربوط به رویکردِ انتقادی و توصیفی- تحلیلی است پُرکار بودهاند و بهاین دلیل «روزنامهنگارانِ» واقعی آنهایی هستند که در سرما و گرما جهت تهیه خبر و آمادهسازی گزارش درخصوصِ رویدادها و رُخدادهای موسیقایی کشور در تکاپو و تلاشند و تازه، بستر را برای فعالیتِ نویسندگان، پژوهشگران، منتقدان و مفسران موسیقی نیز مهیا میسازند.
بهزعم نگارنده، نهتنها جامعهی موسیقی کشور بلکه مؤلفان، منتقدان و محققانِ حوزهی موسیقی نیز وامدارِ زحمات و خدمات روزنامهنگاران و اصحاب سپهر رسانهای کشور بوده و هماکنون که اهالی رسانه در غم درگذشت خبرنگار و همکار جوان خود بانو «سالومه گلمکانی» عزادار و داغدارند، بایستی اهالی نغمه و اهالی قلم نیز در غم آنان سهیم و شریک باشند.
یادش مانا و روحش از نغمههای خوش خداوندی، مسرور و خشنود باد.