موسیقی فارس-پریسا حسین پور: با همه گیری ویروس کرونا در سراسر جهان و تعطیلی مراکز فرهنگی-هنری در کشور های درگیر این بیماری، هنرمندان از راه های گوناگون دست به کار شدند تا شرایط روحی و عاطفی شهروندان در قرنطینه را تغییر دهند. برگزاری کنسرت های موسیقی آنلاین توسط خوانندگان مشهور از جمله رویدادهایی بود که با استقبال هنر دوستان در سرتاسر دنیا روبرو شد. برای نمونه می توان به کنسرت اپرای «آندره بوچلی» در شهر میلان ایتالیا، یکی از بزرگترین کانون های همه گیری ویروس کرونا در اروپا، اشاره کرد با استقبال ۲۷ میلیون نفری مردم در گوشه و کنار دنیا روبرو شد.
اما در آن سوی اروپای شرقی و در سرزمین تزارها، روس ها دست به اقدامی جالب و قابل تعمل زده اند. برگزاری کنسرت آنلاین موسیقی اصیل ایرانی به خوانندگی «حسین نورشرق» در شهر مسکو. این کنسرت موسیقی آنلاین حتی با وجود پرداخت هزینه برای آن باز هم مورد استقبال شهروندان روس قرار گرفته است و این در حالی است که سایر کنسرت های آنلاین در کشورهایی مانند ایران، ایتالیا، آمریکا و… به صورت کاملا رایگان برگزار شده اند.
سرزمین روسیه در کنار انگلستان و فرانسه از جمله کشورهایی بوده که از دیرباز، در ایران و به خصوص دربار حکومتی نفوذ داشته است و این همنشینی سیاسی و اقتصادی زمینه انتقال فرهنگی و اجتماعی بین دو کشور را رقم زده است. قند، سماور، فن عکاسی، شاهنامه فردوسی، موسیقی سنتی ایرانی و عهد نامه های گلستان و ترکمانچای تنها گوشه ای کوچک از مراودات چندین و چند ساله دو کشور است.
مردمان روسیه تقریبا از همان ابتدا شیفته کلام فردوسی، حافظ، سعدی، مولانا و... نوای موسیقی اصیل ایرانی شدند و هر ساله با برگزاری جشنواره های مختلف در مورد ایران و فرهنگ آن و دعوت از نام آوران ایرانی این حوزه ها و تکریم آنان علاقه شان را ثابت کرده اند. در این میان موسیقی ایرانی نزد آنان و مردمان دیگر کشورها جایگاه ویژه ای دارد و این موسیقی اصیل همواره با استقبال فراوانی از طرف غیر فارسی زبان ها روبرو شده است. تا جایی که جشنواره های موسیقی ایرانی در کشورهایی مانند روسیه، آلمان، فرانسه، انگلستان، اسپانیا ،کانادا و… تا چند روز ادامه دارد و در نظر شهروندان و مسئولان جزو رویدادهای برجسته سالیانه کشورشان به شمار می رود که در بهترین سالن ها برگزار می شود و از قبل تبلیغات گسترده ای در سطح شهر و کشور برای آن انجام می شود.
این در حالی است که در ایران جشنواره هایی از این دست با بی نظمی های فراوانی برگزار می شود که در شآن هنرمندان و مخاطبان نیست. عدم اطلاع رسانی مسئولان و برگزاری اجراها با صندلی های خالی، در نظر نگرفتن جا برای اسکان هنرمندانی که از شهرستان ها حضور پیدا می کنند، جلوگیری از حضور عکاسان و خبرنگاران برای پوشش تصویری و خبری مراسم، عدم پرداخت دستمزدها تا ماه ها پس از پایان مراسم و لغو ناگهانی اجراها بدون دلایل قانع کننده تنها بخش کوچکی از حواشی مربوط برگزاری اجراها و جشنواره های سنتی و فولکلور تنها در شهر تهران است.
اما روند برگزاری اجراهای موسیقی عموما پاپ خوانندگان آنور آبی در کشورهای همسایه ایران و حاشیه خلیج فارس نیز حال و روز خوشی ندارد. از جمله آن ها می توان پرداخت مبالغ سنگین توسط قشر جوان ایرانی برای حضور در یک کنسرت درجه سه و چهار که نه وضعیت سالن، نورپردازی و صدابرداری آن مناسب برای برگزاری یک رویداد موسیقی است و نه خواننده آن توانایی ارائه یک اجرای زنده قابل قبول و ارتباط صحیح همراه با احترام به مخاطب را دارد.
در اینجاست که جای خالی موسیقی خوب به شدت احساس می شود و سوال اصلی همچنان بی جواب باقی می ماند که ما به عنوان یک ایرانی برای موسیقی مان چی کرده ایم؟ پرداخت هزینه برای شنیدن فرهنگ یا فحاشی؟
منبع: اختصاصی موسیقی فارس