موسیقی فارس- شبنم خان مصدق: دوم آذر ماه زادروز دکتر علی شریعتی است. اولین کلامی که از او شنیدم این جمله بود که مرا عمیق درخود فرو برد.
آن زمان ۱۴ سال بیشتر نداشتم ولی این جمله درونم غوغایی به پا کرد ،گویی شریعتی از دهه ها قبل قدم به قدم وجودم را زندگی کرده بود
نفس کشیده بود انگار تک تک اجزای وجودم را میشناخت .
آن روز با آشفتگی ذهنی ۱۴ ساله ام فوری بعد از تعطیل شدن مدرسه به خانه آمدم و شروع کردم کشیدن درختی که همیشه در طراحی هایم آن را میکشیدم .
یک درخت دقیقا شبیه همان درختی که در تیتراژ پایانی برباد رفته فیلم با آن به پایان میرسد.
نام درخت را علی شریعتی گذاشتم.
مدت های مدید حتی اکنون هرکسی میخواست و میخواهد از طراحی ها ی من یاد کند من را با همان درخت یاد میکند.
یک درخت تنها
با ریشه هایی عمیق در زمین
که دور تادورش صحرایی خشک و خشن را فرا گرفته است.
درختی که در چهار فصل زندگی تحت هرشرایطی استقلال وجودی اش را حفظ میکند .
خودش است و خودش.
درختی که وسیع است و تنها سر به زیر و سخت.
امروز با وجود خیلی از دل آزردگی ها از آن درخت هنوز هم هراز چند گاهی وقتی دل به دریا میزنم و شروع به طراحی میکنم آن درخت را همراه با نام و صاحب اصلی آن درخت طراحی ویاد میکنم.
زادروز مرد خطاب سرزمینمان مبارک باشد و پارسا.