موسیقی فارس- علی رهبری به نوازندگان موسیقی کلاسیک در جشنواره فجر پیام داد.
متن این پیام بدین شرح است:
خدمت نوازندگان محترم و دوستداران موسیقی کلاسیک در ایران
دوستان گرامی، دیشب، همزمان با اجرای شما هموطنان عزیزم در جشنواره موسیقی فجر، من هم در سالن طلائی شهر براتیسلاوا، سمفونی فانتاستیک اثر هکتور برلیوز را با ارکستر فیلارمونیک اسلواکی روی صحنه بردم. قطعه ای که شما و من آن را در جشنواره فجر1394با موفقیت به روی صحنه بردیم و خاطره آن هرگز از فکرم محو نمیشود. دیشب تمام مدت بیاد شما بودم.
دیشب به یاد شما بودم که چطور شما در اواخر سال 1394توانستید بعد از اجرای ده ها قطعه که با سمفونی شماره 9 بتهوون شروع شده بود، آثار 12 آهنگساز ایرانی را ضبط کنید و پس از آن این قطعه دشوار را با مهارت روی صحنه تالار وحدت ببرید.
به یاد شما جوانان هنرمندی بودم که در همین لحظه، با افتخار برای ایران و ایرانی، دور از وطن، افتخار کسب میکنید ولی به جشنواره های مملکت خودتان دعوت نمیشوید. در حالیکه در اغلب کشور های پیشرفته دنیا بدنبال بهترینشان هستند ، این امر در ایران جایی ندارد. بله، من دیشب و شبهای قبل از آن ، هنگام تمرین به یاد شما بودم و این امر را هم با نوازندگان ارکستر درمیان گذاشتم. به آن ها گفتم که سطح ارکستری که ما در ایران این قطعه را با آن اجرا کردیم خیلی هم از سطح ارکستری که من 38 سال افتخار همکاری با آن را دارم ، پائین تر نبود و نیست.
به یاد شما بودم که بدون پرداخت دستمزد از بنیاد رودکی روی صحنه رفتید و سنگ تمام گذاشتید. به یاد سه کنسرت مایستر بزرگ ایرانی این ارکستر، آقایان مازیار ظهیرالدینی، بردیا کیارس و امیرباورچی و همچنین لیدرهایی چون باربد بیات، مهرداد عالمی، میلاد عمرانلو، آرین قیطاسی، مینلی دانلیان و ده ها نوازنده درجه یک ایرانی دیگر بودم.
به یاد شما که با وجود قول صد در صد معاون هنری وقت وزارت فرهنگ وارشاد، که قول سریع بستن قرار داد و تشویق و تقدیر به همه شما دادند، حتی پس از گذشت 6 ماه از این اجرا هم قراردادی نداشتید. و به یاد نوازندگان ارشدی بودم که هنوز بعد از 2 سال دستمزد هایشان را دریافت نکرده اند.
دوستان عزیزم. من دو هفته پیش با ارکستر سمفونیک دولتی آنتالیا بودم و این هفته در براتیسلاوا و هفته آینده هم به آنتالیا برخواهم گشت. اما هرجا که میروم و هرجا که بوده ام از قابلیت های شما هنرمندان ایرانی صحبت کرده ام و میکنم. آن ها ایکه این صحبت ها را میشنوند حیرت زده میشوند و من با گفتن این واقعیت ها غمگین. غمگین از اینکه چرامسئولین یک وزارت خانه کشوری با این سابقه تاریخی و هنری، این قدر بیسواد باید باشند که نتوانند یک ارکستر، بله فقط یک ارکستررابصورت حرقه ای اداره کنند. در اغلب کشورهای پیشرفته دنیا کیفیت یک ارکسترسمفونیک به همان اندازه اهمیت دارد که کیفیت تیم فوتبال آن اهمیت دارد. در ایران عزیز، همانند بعضی کشور ها، مسئولین اهمیت فوتبال را درک میکنند و لی متاسفانه از درک اهمیت ارکستر سمفونیک عاچز اند. در ایران ارکستر سمفونیک را بصورت یک گروه پروژه ای درآورده اند که برای سرگرمی گاهی اوقات برنامه ای هم اجرا میکند.
باعث خجالت و آبروریزی است که ترکیه، ۲۲ ارکستر سمفونیک دولتی تمام وقت دارد و وزرات فرهنگ و ارشاد ما قدرت ولیاقت نگه داشتن یک ارکستر تمام وقت حرفه ای را ندارد.
بله ، به یاد شما بودم که بعد از آن اجرای زیبا، کسی را درمملکت خوتان نداشتید که از شما حمایت کند. بله ، ما یکی از قدیمی ترین ارکستر سمفونیک های منطقه مان را داریم. این ارکستر سمفونیک باید به زودی یکصدمین سال آغاز فعالیتش را جشن بگیرد. حیف ، ای کاش این ارکستر سمفونیک را در اختیار این وزارت خانه و مسئولین بیسوادش نمیگذاشتند. البته لازم نیست و در هیچ جای دنیا نیز این طور نیست که مسئولین و تصمیم گیران اصلی مالی و اداری موسیقی کلاسیک، موسیقیدان باشند. من این را میدانم. واضح است که آقایان علی اکبر صفی پور دربنیاد رودکی ، فرزاد طالبی در دفتر موسیقی بهرام جمالی در انجمن موسیقی ( مسول اصلی از هم پاشیدگی ها ) وحمید رضا نوربخش در خانه موسیقی افرادی هستند که هیچکدام تجربه و اشنایی با موسیقی کلاسیک ندارند و فرق بین خوب و بد را نمیتوانند تشخیص بدهند. اما این مسولین و تصمیم گیران، نیاز به مشاورانی دارند که عصای دستشان باشند. مشکل این جاست که این مشاوران هم که اشنایی نسبی با این رشته دارند، با حقه بازی های فراوان در ۲۰ سال گذشته، دست بدست هم داده و با سوء استفاده از نادانی این افراد، سطح موسیقی کلاسیک را پایین نگه داشته و از خود استاد و پیشکسوت ساخته اند . در کشوری که در ۲۰ سال گذشته نوازندگان ماهرش با وضع اسفناکی رو برو بوده اند، اقایان هر بارکه فرصتی گیر آورده اند ، به بهانه ای، از خودشان تجلیل کرده و بهترین شرایط زندگی را برای خود و خانواده هایشان فراهم اورده اند. البته از جیب مردم . این افراد باصطلاح دلسوز نه تنها به هیچ یک کنسرت های شما قدمی نگذاشتند، بلکه در جشنواره فجر هم به سراغ شما نیامدند که مبادا از انها سوالی شود.
بله، من به یاد شما بودم و خواهم بود .به امید روزی که یک وزیر دانا و با جرات به این خیانت های هنری و وضع نابسامان در موسیقی کلاسیک خاتمه بدهد.
در پیوست، برای یاداوری، لیست نوازندگان جوان ارکستر سمفونیک ۷۷ نفری کنسرواتوار تهران، مربوط به ۴۲ سال پیش یعنی ۳ سال قبل از انقلاب را، که دران زمان تشکیل داده بودیم خدمتتان میفرستم تا از خود بپرسیم چرا ما بعد از ۴۲ سال باید در این سطح باشیم؟
در این ارکستر نامهایی هنوز اشنا و خاطره انگیز، مانند نادر مشایخی ساز ضربی، نصیر حیدریان ترمبون،،اکبر محمدی کلارینت،، علی رحیمیان ، رضا عالمی،سودابه شمس ویولن، کریم قربانی ویلنسل، فروغ کریمی فلوت بچشم میخورند.
با احترام
علی رهبری
براتیسلاوا
