موسیقی فارس_لی لا رضایی:تبلیغ نمی شوند، آلبوم ندارند، کسی کارهایشان را نمی شناسد، اجازه خیلی کارها که آقایان همتایشان دارند را ندارند اما آن قدر می درخشند که نامشان برازنده اشان شود!
گروه «پلاریس» همان ستاره های قطبی اند که تک تکشان در آسمان موسیقی ایران به تنهایی می درخشند . آنها ساعت 2 روز جمعه در حالی روی سن تالار وحدت رفتند که جا برای سوزن انداختن نبود. خیلی ها آمده بودند . خیلی هایی که شاید برای اولین بار بود که می آمدند و بیشترین هایی که بارها برای دیدن برنامه گروه محبوبشان آمده بودند و حالا می آمدند تا خاطراتشان را زنده کرده و لذت ببرند.
«بهار ایلچی» با وسواس و دقت تمام این اعضا را دور هم جمع کرده تا امروز که روز آنهاست حرف برای گفتن داشته باشند، تا بدرخشند، تا بهتر از خیلی هایی که ویترین تبلیغ دارند و خیلی هایی که تریبون دارند و هیچ به اعتبار هنر این مرز و بوم نمی افزایند، روی سن بروند و روسفید صحنه را ترک کنند.
«پلاریس» با اجرای تک تک قطعاتی که داشت، انگیزه های بسیاری را برانگیخت، احساسات زنانی که در دنیای مدرن امروزه از کمترین فعالیت های زنانه خود محروم هستند را بر آن داشت تا پا به پایشان به دنیایی قدم بگذارند که زنانگی اشان را پاس می دارد.
«پلاریس» حالا یک نام نیست. «پلاریس» حالا کم کم می رود تا به یک فرهنگ تبدیل شود، فرهنگ موفقیت زنان که تا همیشه در این مرز و بوم زیر یوق استبداد مردسالاری خرد شده اند .
«ستاره قطبی» ثابت کرد که صرف دارا بودن بهترین امکانات که خیلی از آقایان خواننده و موزیسین دارند اما به واسطه آن ، هیچ نشدند و هیچ ستاره های روی دوششان ننشست، کافی نیست تا یکی محبوب شود و کار خوب ارائه کند.
حیف که زبان قاصر است از بازگویی یک اجرای بی نقص که اینان داشتند. کاش می شد دست خیلی از آقایان را گرفت و برد ، نشاند روبروی سن تالار وحدت و از آنها خواست زل بزنند به اجرایی که خیلی هاشان در خواب هم نمی دیدند.
نمی توان نوشت که چه قطعاتی اجرا می شد و بانوان حاضر در سالن چطور جیغ می کشیدند و هیجانشان را به اشتراک می گذاشتند اما می توان گفت که حق این گروه را خیلی ها خورده اند. خیلی هایی که لیاقت برج میلاد را ندارند اما در ماه چندین سانس ویژه کنسرت دارند و پول های کلانی به جیب می زنند بی آنکه زحمتی برای جایی که هستند ، کشیده باشند. حق «پلاریس» را خیلی هایی خورده اند که به صرف فقط و فقط جنیستشان می توانند با بهترین امکانات و در بهترین سالن ها بخوانند و بعد هم هنرمندی یک زن را به سخره بگیرند.
این یک گزارش نیست، یک ضدگزارش هم نیست، این انعکاس یک حس همذات پندارانه است با آنهایی که سالها تلاششان نتیجه داده است اما به سختی، به کندی!
اجرای خوب گروه خوبتر«پلاریس» مهر تاییدی بر عدم تفکیک جنسیتی است. «پلاریس» صدای زنانی است که میخواهند در نطفه خفه نشوند ، می خواهند به قامت یک کوه بایسند و به گرمای یک خورشید عشق بورزند. فرقی هم نمی کند با کدام زبان ! با هرزبانی که خوشایند تر است! با زبان موسیقی!