موسیقی فارس-هیچ کس نمی تواند همچون «سیندی لایپر» به تمامی تعهداتش عمل کند.
نه تنها احساسات آتشین او و مجموعه موسیقی کلاسیکش در انجمن «LGBTQ» جاری است، بلکه او عمر خود را برای باورها و اعتقاداتش صرف کرده است.
جالب تر این که «لویپر» به کمک مجموعه بسیار عظیم «True Color Fund» به مردم در انجمن«LGBTQ» آموزش می داد تا بی خانمانی جوانان عضواین انجمن را پایان دهد.
جای تعجب نیست که از «لوپر» با نشان Trailblazer 2017 ، تقدیر شود که روز جمعه پخش می شود.
او که به جمعه ها جان می بخشد، در جشن اهدا جایزه با در مورد موسیقی پاپ و اعتقادش به لزوم عدم تنش گفتگو کرد. همچنین درباره خستگی ناپذیر بودن خود و این که به خوبی توانسته بود حتی در پوشش خود نیز حفظ ظاهر کند.
او می گفت : به خودم می نگریستم و می اندیشیدم ؛ آه خدای من شبیه مادر کیل از پارک جنوبی به نظر می آیم.
گفت و گو با او را می خوانید:
شما به دلیل اعتقاد به « LGTBQ» از خودگذشتگی کردید؟ چرا این موضوع اینقدر برای شما مهم بوده است؟
من در سال های 96 و 97 ایمیل های بسیار زیادی از مردم داشتم که حتی از داشتن خانواده، خانه، کار و دوستانشان محروم بودند. در این شرایط تصمیم به خودکشی می گرفتند اما با شنیدن آواز «True Color Fund» به نوعی دوباره به زندگی برمی گشتند.
من وقتی جوان تر بودم به نوعی احساسی که دارند را درک می کردم. آوازهایی مشخص بودند که گوش می کردم و احساس می کردم: وای این اهنگ عمری دوباره به من داد.
من وقتی پسرم را باردار بودم این چیزها را می شنیدم و در واقع مربوط به گذشته دور است. آن فقط یک ایمیل نبود بلکه سرآغاز همه ایمیل هایی بود که برای من احساس «کاپیتان کیرک»را در «استار ترک» تداعی می کرد. شبیه احساسی که در عالم خلا هستی. به راستی آن ها فقط یک ایمیل نبودند گوئی همه ایمیل های من را در بر گرفته بودند. وقتی من شکوه این ها را دیدم به خواهرم زنگ زدم و گفتم ما باید با هم کاری انجام دهیم، باید کاری بکنیم.
من گیج شده بودم به این دلیل که اگر آن ها دوستان و فامیل شما بودند ، فکر می کنید چقدرمی توانستید بایستید و نگاه کنید به جامعه ای که داشته هایش یکی یکی در حال از دست رفتن است؟ من تصمیم گرفتم کار همیشگی ام را انجام دهم. اگر شما یک ایتالیایی هستید روی پای خود می ایستید. شما نمی توانید سکوت کنید و فقط بایستید. شما از سرنوشت خود می گوئید و دیگران هم.
آیا شما از توان خود برای هدایت درست «True Color Fund» استفاده کردید.
این کار موقعیتی فراهم کرد که به خلق تور این اثر که شامل اقشاروانواع مختلف مردم بود (و نه فقط با حضور افراد مشهور) بپردازم. این موضوع من را هیجان زده می کرد چون من همیشه فکر می کردم که تورهایی با نژاد های مختلف خوب است، زیرا جامعه ای که مشتمل بر روابط انسانی است را خلق می کند. «LGBTQ» به مثابه یک مراوده انسانی بود.
در آن زمان موقعیت بی خانمان ها را دیدم. کدام یک از شما آمار آن ها را به درستی می داند؟ بیشتر از 1.6میلیون کودک بی خانمان داریم که 40 درصد آن ها در «LGBTQ» هستند.
شما احساس خوبی دارید وقتی جلوی این رخداد تلخ را می گیرید. این کودکان مانند کیک های سوخته به بیرون پرت می شوند. در این زمان است که شما قانع می شوید که تعداد بیشتری از این کودکان بی خانمان را جذب کنید و به آن ها آموزش دهید، آموزش و جذب کودکانی که این امکان برایشان فراهم نیست. ما روی این موضوع که چه طور می توانستیم جوانان بی خانمان را جذب کنیم کار کردیم.
من به دلیل کار با «True Color Fund»هیجان زده ام. فکر می کنم چنین چیزی خارق العاده است.این که شما می دانید قادربه متفاوت عمل کردن هستید.
آواز «True Color» یک سرود پسرانه است و من مطمئنم شما آن را بارها دیده و شنیده اید.
آیا یک اجرای خاص وجود داشته است که احساس واقعی شما را برانگیخته باشد؟
«هری استایلز» که اولین موج از نماینده های منتخب جوانان 2017 را هدایت می کند.
«استیو ریفکاند» که خالق اثر خارق العاده «Mobb Deep» که از جمله بهترین هیپ هاپ های ثبت شده تاکنون است، می گوید: یک زمانی اجرا کننده این آهنگ جوانی بود که قلبی صمیمی داشت وهنگام اجرا احساس شما شبیه احساس او می شد و با آهنگ گریه می کردید. من فکر می کنم اجرایی از آن در«America Got Talent» و«Voice» بوده است و شما آن آهنگ را احساس می کنید زیرا آن ها احساس این آهنگ را درک کرده اند. من همیشه فکر می کنم که این آهنگ با این وجه احساسی هرگز نیاز به اجرای بلند ندارد و نیاز ندارید این آهنگ را احساساتی تر بخوانید. احساس می کنم وقتی به نرمی اجرا می کنید قدرت نجوا را حس می کنید. من اجرایی را شنیده ام که مردم آن همچون فریاد«Glory glory hallelujah» اجرا کرده اند. اما این چیزی نیست که مورد علاقه من است. مهم این است که این آهنگ چگونه شنیده می شود.اگرچه این ترانه خارق العاده و شفابخش است اما این که چگونه یک آهنگ شفا می بخشد را باید خود به آن دست پیدا کنید.
چرا شما فکر می کنید جشن “Pride” مهم است؟
زیرا در این جشن ما جشن تفاوت ها را می گیریم. آن چه که همیشه مهیج است این است که هر کسی لباس های روشن می پوشد و همه شاد هستند و به همین دلایل من«Pride» را دوست دارم. من خیلی خوشبختم که یک بار این جشن را به همراه خواهر ، مادر و بعضی دوستان رقصنده ام در یک ماشین آتش نشانی در حالی که لباس های «Speedos»همچون آتش نشان ها به تن داشتیم را جشن گرفتیم.
ما در مورد همه باورهای تان که به آن ها جامه عمل پوشانده اید صحبت کردیم،اما آیا لحظه خاصی هست که سرشار از احساس باشد و شما بتوانید آن را بازگو کنید؟
وقتی که من به واشنگتن رفتم با سناتور «سوزان کولیز» و سناتور «جک رید» کار کردم در واقع یکی از آن ها جمهوری خواه و یکی دموکرات بود. من احساسی شبیه به این داشتم که ما با وجود تفاوت های مان می توانیم در کنار هم باشیم حتی اگر زمان اندکی باشد. من سعی می کردم شبیه به آن چه آموزش دیده ام لباس بپوشم؛ همان گونه که آن ها لباس می پوشیدند.در واقع وقتی در پایان من خودم را دیدم فکر کردم من شبیه «مادر کیل» در «پارک جنوبی» شده ام.
من به مکالمات نگاه می کردم و به شکل واضح صحبت می کردم و گوش می کردم و سعی می کردم سپس آگاهی بدهم. بهترین کاری که می توانستم برای مردم بکنم این بود سکوت کنم. اگر شما یک دهان بزرگ دارید به همان خوبی باید چیز های خوب برای مردمی داشته باشید که صدای شان شنیده نمی شود.
سیندی لوپردر طی یک جلسه سنا در باره تخصیص دادن بودجه ی حمل و نقل ، مسکن، پیشرفت های مدنی و نمایندگی کمیته های زیر مجموعه وابسته صحبت کرد و این که این ها موضوعات قابل شنیدن است.
لوپرتلاش کرد که این بودجه ها تخصیص داده شود و به بی خانمانی جوانان در مجلس سنا «دریکسن» در «کپیتال هیل» در 29 آپریل 2015 در واشنگتن دی سی پایان دهد.
شما یک تور در تابستانی که می آید دارید هیچ لم مهیجی در آستین آماده دارید؟
من با تمام وجود برای گسترش دادن این تور سعی می کنم این نمایشی برای بیان تفاوت است.
من اکنون برای انجام این کار این جا هستم و حالا برای نائل شدن به استیجی متفاوت حرکت می کنم و اکنون ما با هم در این موقعیت متفاوت قرار داریم.
ترجمه: نرگس عرب یارمحمدی