موسیقی فارس- لیلا رضایی: استاندارد کارها و خواست قاطبهٔ مخاطبان به قدری افت کرده که اصلا حضور پررنگ امثال من را ایجاب نمی کند.
امیرکریمی، خواننده پیشکسوت پاپ با بیان این مطلب به موسیقی فارس گفت: من کم کار نیستم و همانطور که میدانید، آخرین آلبوم من به نام «عشق کافی نیست» چند ماه پیش منتشرشد. اما از آنجایی که در کشور ما همیشه 80 درصد مردم عوام بوده و هستند و 20درصد خواص،فضا را کمی سخت می کند. منظورم از عوام و خواص هم بر اساس شاخصهای فرهنگی است، مثلاً سرانه مطالعه، رفتار با طبیعت، رفتار با حیوانات، میزان تصادفات جادهای و بسیاری شاخصهای دیگر که سطح فرهنگ یک جامعه را معین میکنند.
وی افزود: تا قبل از ظهور تکنولوژی، آن۲۰ درصد، مشی کلی فرهنگ را تعیین میکردند ولی اخیراً آن ۸۰ درصد اینکار را میکنند و این موضوع باعث شده ما شاهد کارهای سطحی و گذرا باشیم. چون عموم مردم اصلاً نمیدانند چه چیزی خوب است و چه چیز بد! بعد از دو سه ماه که یک آهنگ را گوش میدهند، آن را به زباله دان میاندازند.در مجموع وجود این فضای مسموم و غیر فرهنگی باعث میشود امثال من که کار اصولی انجام میدهیم و به سلیقهٔ عوام خیلی کاری نداریم، کمتر فعالیت کنیم.
کریمی در پاسخ به اینکه حضور تعداد بالای خوانندگان جدید جایگاه پیشکسوتان را متزلزل میکند یا نه گفت: اساساً ورود افراد جدید به هر عرصهای، باعث ایجاد رونق بیشتر در آن عرصه میشود، به شرط اینکه افراد آموزش دیده با دغدغههای ارزشی وارد کار شوند نه اینکه چند تا کار یک شکل انجام بدهند و مقداری پول در بیاورند و بروند دنبال یک کار دیگر! شما ملاحظه کنید که در کارهای جدید چه حرفهایی مطرح میشود… یا ابراز بدبختی و استیصال و درماندگی است و یا ابراز علاقه و التماس به یک فرد معلومالحال که دیروز با این شخص بوده و الان با یکی دیگر است! این در حالیاست که در آثار ماندگار ما همیشه مخاطب ترانه یک شخصیت زیبا و با عاطفه و پاکدامن بوده است.
وی همچنین تصریح کرد : اساساً ایدهآلیسم در هنر، جان هنر است، وگرنه پرداختن به واقعیتهای گذرا در جامعه، نتیجهاش همین خزعبلات است که خود جامعه بعد از چند ماه آنها رو به زبالهدان میاندازد.
تا زمانیکه جامعه به استانداردهای بالای فرهنگی دست پیدا کند، تأثیر نهادهای دولتی و حکومتی میتواند خیلی زیاد باشد، مثلاً تلویزیون که میتواند متولی آثار خوب و متعمق فرهنگی باشد نه لزوماً دنبالهرو خواست جامعهای با شاخصهای پایین فرهنگی! تا درد و بیماری را نپذیریم نمیتوانیم درمانش کنیم.
براوو حقیقتا همینطوره