موسیقی فارس-سهند اینانلو: داریوش صالح پور فروردین ۱۳۵۹ در تهران است . او از همان کودکی علاقه و استعدادش به موسیقی را با نواختن بداهه کیبورد و پیانو نشان داده و در حقیقت از شش سالگی وارد دنیای بی انتهای موسیقی شده است. اما به صورت رسمی می‌توان به حضورش در قطعه به نام اگه نباشی ( کاری از روزبه نعمت اللهی) به عنوان تنظیم کننده اشاره کرد که در سال ۱۳۸۰ منتشر شد. هرچند از سال ۱۳۷۷ در اجراهای کوچک و بزرگ زیادی حضور داشته و حتی در سال ۷۸ با همکاری برادران رمضان زاده گروهی به نام پیکولو را تشکیل داده اند ، اما به صورت حرفه ای از سال ۱۳۸۰ وارد بازار موسیقی شده است.
صالح پور علاوه بر اینکه تنظیم کننده و آهنگساز قابلی است، به صفت نوازنده ای چیره دست نیز شناخته می شود که تجربه نواختن سازهایی چون؛ گیتار، گیتار الکتریک، پیانو و کیبورد را در کارنامه اش می بیند. وی در آلبوم ها، تک آهنگها و اجراهای مختلفی با عناوین مختلف حضور داشته است. این تجارب نتیجتا ایده تشکیل گروهی با گرایش الکترونیک-جاز به نام ضرب و فوت را به او القا کرده تا اینکه نهایتا در سال۹۶ این طرح را عملی کرده است
گروه ضرب و فوت(zarbofoot) با همکاری داریوش صالح پور، امیر محمدی ورضا تاجبخشبه عنوان یک گروه رسمی الکترونیک-جاز در ایران شروع به کار کرده است.
در حاشیه اجرای کافه ای گروه «ضرب و فوت» که در تاریخ نهم تیرماه برگزار شد، با این موزیسین خلاق و اخلاق مدار؛ خالق ایده‌پرداز و آهنگساز این گروه مصاحبه ای صورت گرفت که در ادامه خواهید خواند:
ضرب و فوت چیست؟ برای بسیاری در برخورد اول با اسم گروهتان این پرسش ایجاد می شود؟
ضرب و فوت یک گروه الکترونیک-جاز است که در سال ۱۳۹۶ با ایده من شکل گرفت، من و امیر محمدی(نوازنده ساکسیفون) در روزهای آغازین تشکیل گروه، شروع به آماده سازی مقدمات کار حرفه ای کردیم که اندکی بعد رضا تاجبخش نیز به ما اضافه شد. اینگونه بود که پرسپکتیو گروه کامل شد و بعد از مدتی دوستان بسیار خوب دیگری مثل؛ علیرضا میرآقا و سروش عمومی نیز به گروه پیوستند.
بنیان موسیقیایی گروه بر چه پایه ای استوار است؟
در حقیقت بر اساس بیت الکترونیک(ضرب الکترونیک) و سازهای بادی است. به بیان دیگر ، ترکیب ضرب و فوت ترکیبی اغراق شده از بیت و ساکسیفون است.( Beats and Saxophones)
با این توضیحات، گروهتان چه چشم اندازی را پیش روی خود می بیند؟
هدفمان شرکت در فستیوال های بین المللی است، چرا که این سبک یک زبان جهانی است و دغدغه های اجتماعی انسان امروزی را بیان می کند برای مثال دغدغه های زیست محیطی، به تبع آن ما هم علاقمندیم که بتوانیم اثرمان را در مقیاس بین المللی ارائه کنیم. البته در آذر ۹۷ کنسرتی در فرهنگسرای نیاوران اجرا کردیم که با مشارکت سازمان ملل متحد برگزار شد اما تاکنون در جشنواره ای شرکت رسمی نداشته ایم.
به کنسرت اشاره کردید، شنیده شده که در تدارک برگزاری یک کنسرت هستید. کمی برای علاقهمندان ضرب و فوت ازاین برنامه بگویید.
بله قرار بود در تاریخ ۱۹ام همین ماه(تیر ماه ۱۳۹۸) در محل خانه هنرمندان به روی صحنه برویم، اما متاسفیم که این برنامه لغو شده است. هم اکنون به طور جدی درصدد برگزاری برنامه دیگری در روزهای آتی هستیم و حتما اطلاع رسانی خواهیم کرد.
اجرای امروزتان یک اجرای کافه ای است، اجراهایی ازین دست یک پدیده غربی به شمار می آیند که از قضا برای بسیاری جذاب بوده است. آیا بازهم چنین برنامه هایی برگزار خواهید کرد؟
اجرای کافه ای در ایران پدیده ای تازه وارد و جدید است که حدودا طی دو سه سال اخیر در بین علاقمندان به اجراهای زنده موسیقی پا گرفته است. اتفاقا به نظر من برای اعضای گروه های موسیقی هم جالب و هیجان انگیز است چرا که شما در یک قدمی تماشاگران در حال اجرا هستید. همین امر به پروسه ی اجرای زنده صمیمیت و گرمای خاصی را می بخشد. از همین رو چنین برنامه هایی خواهیم داشت و سعی می کنیم ارتباط بیشتری با مخاطبانمان برقرار کنیم. البته در صدد همکاری با تهیه کنندگان هم هستیم که همین مساله ایجاد این ارتباط بین گروه و مخاطب را تسهیل خواهد کرد.
صحبت از مخاطب شد. آیا از اوضاع مارکت ایران رضایت دارید؟ اصولا شرایط بازار موسیقی را چگونه ارزیابی می کنید؟
متاسفانه شرایط مناسب نیست، چرا که تمرکز بازار بر روی کلام و خواننده است و این موضوع باعث شده که توجه کمتری به موسیقی جلب شود و در نتیجه شاهد نزول کیفیت کارها هستیم.
به نکته جالبی اشاره کردید، ضرب و فوت قطعات بی کلام هم ارائه کرده است، آیا این آثار نشات گرفته از همین دیدگاه بوده؟
بله تاکید گروه ما بر اصالت موسیقی است، به جرات می توانم بگویم اعضای گروه هر کدامشان از بهترین ها در زمینه تخصصی خودشان هستند و همگی به اصول موسیقی آشنایی کامل دارند. ما تلاشمان بر این بوده که دغدغه هایمان را با موزیک به گوش مخاطب برسانیم، برای مثال قطعه plastic garden(باغ پلاستیکی) یک اثر بی کلام است ولی در عین حال دغدغه های زیست محیطی دارد. اصلا می توان گفت رسالت سبک جاز همیشه همین بوده است؛ سخن گفتن با زبان موسیقی! از نظر من جاز یک جهان آزاد است برای نوازنده و این دست ما را در امر نوگرایی و اعمال خلاقیت در آثار بازتر می کند. علی الخصوص که ما دائما بین الکترونیک و جاز در رفت و آمد هستیم و خودمان را محدود نکرده ایم در چارچوب های مشخص شده و لایتغیر.
این سبک در ایران به صورت حرفه ای بسیار کم کار شده است. با توجه به این مساله آیا مخاطب حرفه ای دارد؟ و اینکه استقبال عمومی را چطور می بینید؟
باید به این نکته توجه داشت که آشنایی مخاطبان ایرانی با جاز، بیشتر از طریق گروه های پاپ بوده که گاهی از سازها و تکنیک های مختص جاز هم استفاده کرده اند، و یا در کارتون ها و فیلم های غربی شنیده شده است. اما بازخوردی که از مخاطبان میگیریم بسیار مثبت است و نشانگر علاقمندی و ایجاد حس کنجکاوی در ذهن مخاطب است.
هرچند برای معرفی هرچه بیشتر و بهتر سبک جاز و خصوصا کارهای خودمان به کمک رسانه ها نیازمندیم. متاسفانه در ایران حتی یک نشریه اختصاصی و حرفه ای موسیقی وجود ندارد، شوربختانه اکثر خبرنگاران حوزه موسیقی هم از دانش آکادمیک و تخصصی موسیقی بهره نمیبرند. به همین دلیل است که بار ایجاد ارتباط ذات گرایانه با مخاطبان تقریبا کاملا بر عهده گروه های موزیک است و این امر ترویج سبک ها و سلیقه های مختلف را کمی سختتر کرده است. اما با وجود تمام این مشکلات و کاستی ها، واکنش هایی که از جامعه میگیریم بسیار مثبت و دلگرم کننده بوده و از این بابت بسیار خوشحالیم.
سیاست های وزارت ارشاد در مواجهه با صدور مجوز برای آثار هنری( خصوصا موسیقی) را چگونه می بینید؟ آیا تغییرات سیاسی منجر به تغییر رویکرد نهادهای دولتی در این زمینه می شوند؟
بله مسلما این تغییرات کاملا محسوس هستند و خوشبختانه وضعیت صدور مجوز بسیار بهتر شده است و سختگیری ها هم بسیار کمتر شده، اما همچنان یک مشکل بزرگ و قدیمی پا برجاست و آنهم طولانی بودن پروسه پیچیده و زمانبر اخذ مجوز است. متاسفانه این مساله برای بسیاری از همکاران و هم صنفان ما مشکلات زیادی ایجاد کرده است و امیدوارم این مشکل هم به نحوی حل شود. هرچند پیشتر هم اشاره کردم به رویکرد مثبت ارشاد نسبت به حوزه موسیقی، برای مثال ما برای گرفتن مجوز تک آهنگهایی مانند plastic garden و walking in the rain واکنش خوبی از وزارت ارشاد روبرو شدیم که جای تقدیر و تشکر دارد.
و اما یک سئوال خارج از بحث؛ میانه تان با حضور فعال زنان در عرصه موسیقی چطور است؟ همانطور که می دانیم در حال حاضر نوازنده یا خواننده زن در ضرب و فوت فعالیت ندارد. آیا این اتفاق تعمدی بوده است؟
به شدت طرفدار حضور زنان در این عرصه هستم، هم خوانندگی و هم نوازندگی. به شخصه بسیار علاقمندم که با خانم ها در گروهمان همکاری داشته باشیم. هرچند همین حالا هم در قالب چند نریشن کوتاه از صدای بانوان استفاده کرده ایم اما اگر شرایطش پیش بیاید حتما از حضور زنان استقبال می کنیم. چون ترکیب گروه بسیار دوستانه و صمیمی است. به همین جهت می گویم که باید شرایطش فراهم شود. و اینکه در حال حاضر افتخار همکاری با خانم ها در گروه ضرب و فوت را نداریم کاملا اتفاقی و بدون غرض بوده است. از نظر من صدای زنان، صدایی ملکوتی و کبریایی است و بهیچ وجه نمیتوانیم آنها را نادیده بگیریم.
منبع: اختصاصی موسیقی فارس
